Opinia na temat książki Kobieta w słońcu

Lubicie ten moment w książkach, kiedy wszystkie zagadki zostają rozwiązane, puzzle wskakują na swoje miejsce i nastaje ład, porządek i happy end?
Ja z reguły nie lubię, gdyż oznacza on, że trzeba pożegnać się z bohaterami.
W przypadku serii "Kobieta w ..." po dwóch tomach deszczu i burz szczerze życzyłam bohaterkom nadejścia upragnionego słońca. Zasłużyły. Wszystkie trzy. Cudowne kobiety, które pokochałam jak siostry.
Trzy historie, trzy życiorysy, trzy silne kobiety. Aletta, Eryka i Julia. Myślę, że każda z nas znajdzie w nich cechy, które obserwuje również u siebie. Jest ich cały wachlarz. Autorka jak dobry znawca ludzkich dusz rozkłada je wszystkie na czynniki pierwsze, poddaje fachowej analizie i odpowiada na pytanie, dlaczego postępujemy tak, a nie inaczej.
Finałowy tom odkrył czytelnikowi nie tylko tajemnice związane z mentorem Boguszem i całą rodziną Zakrzewskich. Pokazał jak ważne jest zrozumienie siebie. Człowiek nie żyje tylko tu i teraz. Każdy z nas, tak samo jak przyjaciółki z Kołobrzegu, ma korzenie, które nas kotwiczą, ma bagaż doświadczeń, który ma istotny wpływ na nasze życie, nasze decyzje. Ale to my, ty i ja, rozumiejąc problemy, z którymi się borykamy, jesteśmy w stanie zmienić nasze życie na lepsze. I to jest kwintesencja tej historii, przynajmniej ja ją tak odbieram, że po każdej burzy zawsze wychodzi słońce, że warto żyć, kochać i mieć nadzieję.
Już nie raz pisałam, że jest to seria o kobietach i dla kobiet. O sile, która w nas drzemie. Nie zastąpi terapeuty, ale zdecydowanie może pomóc osobom na życiowym zakręcie, dodając odwagi i popychając we właściwym kierunku. Jest to opowieść, która daje ogrom pozytywnej energii i motywuje do działania.
Zostanie w mojej pamięci jak cenna pamiątką z wakacji ( Przecież byłam w Kołobrzegu myślami i sercem).