Opinia na temat książki Kolacja z Tiffanym

Taka sobie sympatyczna, szalona książeczka na jeden wieczór. Szalona, jak główna bohaterka, która dostaje pracę wpadając na rozmowę kwalifikacyjną do gabinetu przyszłego szefa z przytupem, całkiem jak Anastasia do Christiana Greya. A potem to już całkiem wybuchowa mieszanka: pechowa roztrzepana dziewczyna, mega-przystojny bogaty szef z tajemnicą, motywy mafijne i erotyczne, trochę Arsena Lupin ( czy jeszcze ktoś pamięta tego włamywacza - gentlemana? ) oraz przewidywalna fabuła, co wcale nie przeszkadza. Szczególnie jak się ma dobrą wyobraźnię i przed oczami stają wszystkie zabawne sytuacje, w które pakuje się główna bohaterka Natalia. Każde jej pojawienie wróży katastrofę, chętnie zjadłabym z nią kolację i zobaczyła to na własne oczy. Jest miło, z przymrużeniem oka, z masą zabawnych dialogów i „złotych myśli”. Oto na przykład rady pani Aldony, doświadczonej przez życie kobiety:

Z facetami jak z butami, wchodzisz do sklepu, podobają ci się, wołają z półki, kupujesz, a potem wyrzucasz w cholerę, a pięta krwawi jeszcze przez kilka tygodni. Pamiętaj o tym, kochanie. Jak nie ta para, to inna. Sklepów obuwniczych jest u nas dostatek.

Lektura wywołuje uśmiech, lecz nie salwy śmiechu i jest gotowym scenariuszem na lekką niewymagającą komedyjkę kryminalną lub mini-serial. Tak jak seria o Arystokratce bardzo dobra na zasłużony oddech po ciężkich lekturach, czego właśnie potrzebowałam. Przeczytałam z przyjemnością, choć bez przesadnych zachwytów i głębszych refleksji, ale nie wymagajmy cudów. Po kolejnym literacko trudnym maratonie - sięgnę po kolejne części.