Kołek na dachu

Nie oczekiwałem oryginalności i świeżości po ósmej części cyklu przygód druida Atticusa oraz jego nowych i starych przyjaciół, ale nie tylko ich brak doskwierał mi przy lekturze. Autor najwyraźniej nie potrafi już zrezygnować ze sztucznego nadmuchiwania treści kolejnych tomów i uparcie stosuje kolejne wypełniacze (zwłaszcza z opowieści dla psa wiało nudą), podczas gdy sama akcja ledwo pełznie do przodu i gdy tylko już zaczyna coś się dziać, zaraz spod ziemi wypełza kolejny poboczny wątek i zręcznie owija się wokół nóg bohaterów powodując, że grzęzną oni na kolejne 30 stron pod ziemią, w prysznicu z psem lub w szpitalu. Hearne to chyba kolejny autor, który nigdy nie przeczytał książek Żelaznego.
Miłym akcentem są kolejne odwiedziny bohaterów w Polsce (chociaż dobór imion polskich wiedźm zawsze trochę mnie przygnębiał). Swoboda z jaką autor przerzuca druidów pomiędzy różnymi regionami świata i różnymi światami i mitologiami mnie akurat się podoba i wydaje jedną z niewielu już mocniejszych stron cyklu Hearne'a. Współistnienie wielu panteonów na jednej Ziemi wydaje się założeniem karkołomnym, ale autorowi całkiem nieźle udaje się omijać mielizny w tym nurcie, głównie dzięki geograficznemu przypisaniu poszczególnych obszarów wpływów. Indie, Czechy, Irlandia, USA, Kanada, Niemcy, Polska, Szkocja czy Włochy pokazywane są co prawda zwykle w formie przewodników kulinarnych dla właścicieli psów (byłoby to zabawne, ale nie po ośmiu tomach). Rzadko kiedy bohaterowie zauważają coś wię...

„Kołek na dachu” to już ósme spotkanie Czytelników z Atticusem, jego psem Oberonem oraz niegdyś uczennicą Granuaile. Można by się obawiać, iż przy takiej liczbie tomów autorowi coraz trudniej będzie utrzymać zadawalający odbiorców poziom i kolejne książki cyklu będą wypadały słabiej. Jednak problem ten nie dotyczy Kevina Hearne’a, gdyż repertuar przygód, jaki serwuje swoim bohaterom oraz oddającym się lekturze widzą tego spektaklu wciąż bawi i wciąga. „Kołek na dachu” to powieść pełna humoru, wciągających zwrotów akcji i nietuzinkowych postaci, z których każda swym charakterystycznym zachowaniem zapada Czytelnikowi w pamięć. Strony mijają zdecydowanie zbyt szybko i nie wiadomo kiedy mijamy kropkę ostatniego zdania. Książka ma jeszcze jeden, dodatkowy atut – jest nim wątek polski, który, jak można się domyślić, w kolejnej części przygód Żelaznego Druida zostanie ukazany w jeszcze bardziej rozbudowanej formie. Polecam.

Wciągająca i ciekawa fabuła oraz inteligentni, żywi bohaterowie, a także wykorzystanie różnorodnych mitologii i nie tylko, czyli po prostu świetne pomysły bazujące na mniej lub bardziej znanych elementach wierzeń, a wszystko to okraszone humorem – przecież to nie może się nie podobać. „Kołek na dachu” w mojej opinii nie odstaje od swoich poprzedniczek – czytałam ten tom z równą przyjemnością i takim samym zaciekawieniem i niecierpliwością.Polecam. :)