Kołyski Rzeszy

Stowarzyszenie Lebensborn stanowiło część nazistowskiego planu stworzenia tak zwanej rasy panów. To tajny program hodowlany, w którym oficerowie SS zapładniali młode kobiety o aryjskim rodowodzie. Funkcjonował od 1935 roku do końca wojny, w ciągu dziesięciu lat w 30 domach urodziło się prawie dwadzieścia tysięcy dzieci. Jego twórca Heinrich Himmler od 1939 roku posunął się o krok dalej, nakazał bowiem niemieckim żołnierzom porywać niemowlęta i małe dzieci o aryjskim wyglądzie z krajów okupowanych, głównie z Polski. Taki los spotkał dwieście tysięcy dzieci.

Jak głęboka była nazistowska indoktrynacja, skoro młode kobiety często dobrowolnie zgłaszały się do tego programu, chętnie oddawały swoje dzieci innym niemieckim rodzinom, a urodzenie dziecka Hitlerowi uważały za swój patriotyczny obowiązek?

"Kołyski Rzeszy" to dzieło fikcyjne, w którym autorka, Jennifer Coburn na przykładzie trzech swoich bohaterek prezentuje trzy postawy niemieckiego społeczeństwa w czasach Trzeciej Rzeszy
Gundi Schiller wyraża sprzeciw, niezgodę na to, co dzieje się wokół, przypominając nam, że nie wszyscy Niemcy byli nazistami. Przeciwnie do postawy Hildy Kramer, która z ochotą dołącza do ruchu Hitlera. Jest też pielęgniarka Irma Binz, która niczym struś chowa głowę w piasek, nie dopuszczając do siebie prawdy.

"Kołyski Rzeszy" prezentują koszmar wojny w sfabularyzowanej formie, przy czym fikcję literacką stanowią tu tylko bohaterki i ich emocje, a cała reszta jest, aż...

Pozostanę jeszcze dziś w klimacie literatury trochę momentami trudnej, dotykającej spraw, które bolą.

Łącząc fakty historyczne z fikcją literacką, Autorka zabrała nas w podróż do Lebensbornu. Było to jedno z miejsc gdzie powstał ośrodek reprodukcyjny Stowarzyszenia Lebernsborn. Miejsca te miały na celu ,,produkowanie" rasowo idealnych dzieci, które potem trafiały do przykładnych obywateli nowych Niemiec.

Gundi, Hilde i Irma, trafiają tam z różnych powodów. Każda ma inne spojrzenie na wydarzenia, inne poglądy i całkiem inne marzenia. Jednak dość szybko, wszystkie wzniosłe hasła jakie usłyszały przed wyjazdem w to miejsce, zaczynają brzmieć w ich głowach inaczej.

Poruszająca historia, bo czy może nie poruszać to, że z czegoś tak pięknego i wyjątkowego jak narodziny dziecka, uczyniono ,,taśmę produkcyjna"? W czyjejś głowie zrodził się pomysł, by właśnie tak a nie inaczej zapewnić idealną rasę.

Mimo, ogromu odczłowieczenia jaki panował w tych miejscach, Autorce udało się przelać wszystko na papier w sposób wyjątkowo delikatny. Nie ruszyła w kierunku brutalnych opisów. Tu najważniejsze są emocje, zmiana sposobu myślenia. Jennifer Coburn podała to wszystko w sposób wyjątkowo lekki i płynny. Udało jej się sprawić to, że każda z bohaterek stała się żywa. No i najważniejsze... czy wyjdą z tej sytuacji zwycięsko?

Moja ocena to 7+/10

Był czas, kiedy książki dotyczące obrzydliwych praktyk dokonywanych przez nazistów chłonęłam jedna za drugą. Nieważne, czy były to reportaże, czy fikcje literackie. Myślałam, że wiem już wszystko. O jak się myliłam!

“Kołyski Rzeszy” to połączenie fikcji literackiej z faktami historycznymi. Książka opowiada historię trzech kobiet: Gundi, Hilde i Irmy, które z różnych powodów trafiły do bawarskiego, ekskluzywnego ośrodka Lebensborn. To tam młode dziewczyny rodziły dzieci dla Rzeszy. Dzieci według nazistowskiej ideologii – perfekcyjne rasowo. To w Stowarzyszeniu Lebensborn, który miał kilka siedzib w różnych krajach podczas II wojny światowej, “produkowano” nowych, idealnych wizualnie obywateli niemieckich. Okradano matki, które po opuszczeniu ośrodka nie miały w perspektywie ślubu z ojcem nowonarodzonego dziecka, wykorzystywano kobiety do współżycia z wysoko postawionymi niemieckimi oficerami, aby te masowo rodziły dzieci dla Hitlera i podobnie, jak skala obozów koncentracyjnych na przestrzeni lat rosła, tak w Lebensborn zaczęto praktykować zabijanie polskich rodzin w celu okradania ich z dzieci mających aryjską urodę i “wystawiano” je do adopcji dla niemieckich małżeństw.

“Kołyski Rzeszy” to dobrze napisana, poparta mocnymi faktami książka o krzywdzie, jaką Rzesza wyrządzała swoim obywatelkom, traktując je, jak maszyny do rodzenia dzieci. Wstrząsająca opowieść, która pokazuje, kolejny raz, do czego były zdolne nazistowsk...

„Źródło życia” - Lebensborn. Słyszeliście o tej niemieckiej instytucji? Jej celem było „odnowienie krwi niemieckiej” i „hodowla nordyckiej rasy nadludzi”, a prezesem był sam Heinrich Himmler. Wybierano, przeprowadzano surową selekcję kobiet, które miały wydawać na świat „prawdziwych, silnych Niemców”…
Brzmi strasznie, ale tak było, to miejsce wcale nie jest fikcją literacką, to miejsce, na którym autorka oparła swoją historię „Kołyski Rzeszy”.

To historia opowiedziana z perspektywy trzech kobiet: Gundi, Hilde i Irmy. Każda z nich znalazła się w tym miejscu z innego powodu, każda z nich oczekiwała od życia czegoś innego. Czy znalazły nić porozumienia i wspólny cel?

Gundi, zagubiona, przerażona, chciała jedynie ocalić swoje dziecko, bo jeśli ktoś dowiedziałby się kim jest… mogła je stracić…
Hilde, dla niej ideologia faszystowska była najważniejsza, pielęgnowała swoje oddanie programowi, pragnęła aby Niemcy odnieśli niepodważalny sukces.
Irma, pielęgniarka, w zasadzie nie chciała tam być, los poniekąd ją do tego zmusił.

W ośrodku co chwilę ich drogi się przecinały, każda z nich na swój sposób walczyła o przetrwanie, ale jak ich losy się potoczyły? Czy można było tam komuś zaufać?
Początkowo miałam nadzieję, że autorka ukaże nam kolejne kroki każdej z bohaterek, ale ostatecznie skupiła się na losach jednej z nich. Miałam wrażenie jakby tylko historia Gundi została do końca nam opowiedziana. Trochę nad tym ubolewam, bo ciekawa jestem...