Praca podejmuje nie poruszany dotychczas w literaturze naukowej temat relacji jakie na przestrzeni wieków wytworzyły się między człowiekiem i koniem, a które bezpośrednio lub pośrednio znalazły swój wyraz w kulturze polskiego średniowiecza. Autor ukazuje w jakich obszarach kultury koń zajmował szczególnie istotną pozycję. Praca prezentuje wzajemne współistnienie wątków kulturowych zaczerpniętych z różnych tradycji: pogańskiej, chrześcijańskiej, bliskowschodniej i świata grecko-rzymskiego. Praca ma znamiona w pełni pionierskie, po raz pierwszy w mamy w niej naukową analizę potknięć, parsknięć, pozornie nic nie znaczących gestów, ceremonialnych wpadek i realnych upadków z końskiego grzbietu.