Kontrakt Paganiniego

Z przyjemnością śledziłam dalsze poczynania komisarza kryminalnego Joona Linny. Książka, a właściwie cały cykl nadaje się na scenariusz filmu sensacyjnego. Polityka, wielkie pieniądze, śmiercionośna broń i władza żądzą światem. I dla niektórych osób ogarniętych żądzą tych przymiotów nie ma znaczenia nawet bezcenne ludzkie życie. Zaślepieni swoimi dążeniami do spełniania własnych marzeń depczą wszystkie inne wartości. Dobrze, że jest Joona Linna, który ma czysty charakter i ambitny umysł. Radzi sobie i niech tak zostanie na długo.

Książka niezwykle dynamiczna. Pościgi, morderstwa, wybuchy, pożar. Czego tu nie ma. Powinno być ciekawie, ale niestety jest groteskowo i mało realnie.

Nie, nie nie!!!
Sięgnęłam po tą książkę, gdyż zaciekawił mnie „Hipnotyzer” Wyleczyłam się z książek duetu pisarzy pod pseudonimem Lars Kepler. Miałam wrażenie, że autorom płacą od strony. Dużo pobocznych wątków, a właściwie wspomnień bohaterów, które nijak mają się do głównego wątku. Co parę stron powtarzanie całej historii od początku, jakby czytelnik nie potrafił zapamiętać co się działo parę stron wcześniej. Kompletnie brak logiki i spójności, naciągane sceny. Nudny, rozwlekły, beznadziejny szwedzki „ojciec chrzestny”.
Jeszcze ten dziwaczny tytuł, który jest naciągany. Paganini był perfekcjonistą, a książka to zupełne przeciwieństwo.