Opinia na temat książki Kraina Chichów

Książka z pewnością zakrawa na dobrą (chociaż przyznaję, że irytowały mnie powtórzenia w narracji, zdarzające się w części drugiej i nawet jedną literówkę zdarzyło mi się w wydaniu złapać), aczkolwiek daleko jej do dzieła ,,od którego czytelnikowi włos się jeży na głowie''.

Sięgając po ,,Krainę Chichów'' oczekiwałam czegoś... strasznego, demonicznego, wzbudzającego paranoiczne poczucie strachu - tymczasem, mój niepokój wzbudziły ledwo trzy fragmenty. Pierwszym, był list od Marshalla ,,czy, które dały światło Krainie Chichów, /Widzą cię i mrugają w podzięce''; drugim, był tytuł książki ,,Nocne rajdy wgłąb Anny'' (przyznacie, że nie jest to tytuł budzący pozytywne skojarzenia), a trzecim - warczący bulterier. Pewnie dlatego, że zwyczajnie są to dla mnie psy nie do zaakceptowania, których panicznie się boję.

Sam pomysł pisarza-Kreatora (albo, w tym wypadku biografisty-Kreatora) jest pomysłem poruszanym od wieków i dość oklepanym. Naprawdę przykro mi, że to piszę, bo oczekiwałam po tej lekturze czegoś więcej, aniżeli ''acha, czyli, tak jak myślałam''.

Oczywiście, poruszany przez Carolla problem posiada swoje drugie, filozoficzne, egzystencjalne dno - pisarz, biografista, zrównuje się w jego książce z boską postacią, powołuje do życia i uśmierca dzięki swojej mocy najróżniejsze postacie. Jest Panem i Władcą małego uniwersum zwanego Galen.
Przy czym, Marshall jest w tym wypadku bóstwem mściwym i gniewnym.
Jako, że sama piszę, problem ten nie jest mi specjalnie obcy, ale, z powodu swoich dalszych implikacji filozoficznych (kto kiedyś nad tym rozmyślał, ten wie, o czym mówię) mnie zwyczajnie odrzuca - pisarz nie jest Kreatorem stającym w szeregu z pomniejszymi bóstwami. Pisarz powinien być sługą swojego talentu.