Kramp

Gdy sięgałam po tę, wydawałoby się, niepozorna książeczkę, nie podejrzewałam, że będzie to tak zachwycająca lektura. Mogę powiedzieć, że to jest taka perełka literacka, na które zazwyczaj trafia się przypadkowo. Prosta, ale dość sugestywna, skłaniająca do refleksji, przyjemna w odbiorze.
Główną bohaterka jest siedmioletnia dziewczynka towarzysząca swojemu ojcu w podróży po peryferiach Chile. Ojciec jej jest komiwojażerem sprzedającym różne drobne narzędzia i różne żelastwo przydatne w budownictwie. Dziewczynka nie chodzi do szkoły, nawet chyba nie ma zbytnio świadomości, że powinna tam uczęszczać. W zamian jednak dziewczynka w czasie tej wędrówki uczy się prawdziwego życia. W czasie odwiedzania małych miejscowości spotykają ciekawych ludzi i zawierają wciąż nowe znajomości. Nigdzie jednak nie zatrzymują zbyt długo, są cały czas w drodze.

Chile, lata 70.
Główna bohaterka książki, siedmioletnia dziewczynka, zamiast chodzić do szkoły, towarzyszy ojcu w podróży po chilijskich peryferiach. Mężczyzna jest komiwojażerem, sprzedającym narzędzia, śrubki i inne przedmioty przydatne w budownictwie. Odwiedzają różne miejsca, zawierają nowe znajomości, są w ciągłym ruchu. Wędrując od miejsca do miejsca, dziewczynka uczy się tego, czego nie poznałaby w szkole: prawdziwego życia.

„Kramp” to powieść wyjątkowa pod każdym względem - treści, języka, wartości ukrytych między wersami. Napisana wspaniałym językiem, przenosi Czytelnika w czasie i miejscu, powalając mu przemierzać kolejne kilometry wędrówki bohaterów tej powieści. To historia nie tylko o dziecku, życiu w drodze i niepewności, ale również o reżimie i trudach codzienności.
Tej książki nie czyta się, ale płynie wraz z jej akcją. I nim człowiek się obejrzy nadchodzi nieunikniony koniec. I pozostaje zachwyt oraz refleksja nad historią, której częścią się było.

„Kramp” to niewielkich rozmiarów powieść, która chwyta za serce i na długo zapada w pamięci.
Serdecznie polecam miłośnikom literackich perełek.