Opinia na temat książki Królestwo

Za "Królestwo" zabierałam się z dużymi oczekiwaniami po przeczytaniu "Króla" - pierwszej części losów Jakuba Szapiry. "Król" zachwycił mnie, a "Królestwo" nie rozczarowało. Narracja w "Królestwie" oddana jest bliskim Jakuba - kochance Ryfce i synowi Dawidowi, którzy ze zgoła odmiennych perspektyw kreślą losy Jakuba w Polsce lat wojennych. Ale nie tylko Jakuba - w książce poznajemy kilka historii postaci drugoplanowych, zazwyczaj tragicznych, albo takich, które wywołują w czytelniku wielką złość. Silne emocje towarzyszyły mi prawie na każdej stronie "Króla", podsycane przez surowy, naturalistyczny i miejscami jakby rytmiczny styl pisania autora. Opisy rzeczywistości wojennej sprawiają, że książkę czyta się z "gulą w gardle"; szczególnie trudne do przełknięcia może być jednostronne przedstawienie kwestii polsko-żydowskiej, gdzie w zasadzie wszyscy polscy bohaterowie są albo donosicielami, albo szabrownikami, albo kolaborantami. Twardoch nie oszczędza nikogo i nie oszczędza również czytelnika. I właśnie dzięki "poturbowaniu" przez autora, książkę uznaję za świetną.