Opinia na temat książki Krucha tęsknota

"Krucha tęsknota" to idealny i wręcz wymarzony ciąg dalszy wydarzeń znanych fanom ze "Złamanej dumy". Oczywiście, historia może być czytana jako kompletny standalone i lektura na tym nie straci, jednak jak można pozbawić się przyjemności poznania całej serii Kronik Camorry? ;-) Obraz złamanej rodziny Mancini i Mione, zdruzgotanych, pełnych żalu, bólu, straty i niezgody na to co ich spotkało, został przedstawiony genialnie i nie dałoby się oddać lepiej ich sytuacji, niż zrobiła to Cora Reilly. Wydarzenia sprzed lat złamały dumę nie tylko Finy, jej rodziców czy brata. Także Danilo i Sofia ponieśli tę stratę, być może nawet w większym stopniu aniżeli pozostali. I w ten sposób Sofia została nagrodą pocieszenia, a Danilo pucharem przechodnim.
Sofia bezustannie żyje w cieniu Finy i za każdym razem łamało mi to serce. Jej próby zbliżenia się do ideału są druzgocące i świetnie obrazują przed jak ogromnym wyzwaniem została postawiona ta dziewczyna. Wręcz współodczuwałam ból Sofii. Ile może znieść nastolatka, dopiero wchodząca w świat i rozpoczynająca prawdziwe życie? Jak długo może się starać sprostać oczekiwaniom i odrzucać siebie na rzecz doścignięcia ducha starszej siostry? Tak bardzo chciała ja zastąpić bratu, rodzicom, narzeczonemu... Zbyt wiele zostało zrzucone na jej barki, zbyt mocno została odstawiona przez najbliższych, skupionych na swoich uczuciach, na dalszy tor. To właśnie oni przez lata pogłębiali jej problemy z samoakceptacją i zupełnie nieświadomie wpływali na jej niskie poczucie własnej wartości. Ta dziewczyna nie wierzyła, że może być kochana, że jest piękna, mądra i jedyna w swoim rodzaju. Ciągle widziała jedynie braki, które odróżniały ją od Serafiny.
Ile może trwać żałoba po odejściu osoby uważanej za ideał? Stawianej za za wzór, perfekcję, przykład wszystkiego czego się oczekuje? Właśnie tak odbierał Finę Danilo i mimo upływu czasu nie mógł pogodzić się ze stratą.Jego zachowanie mogło być odbierane jako złamane serce, lecz to nie ono zostało skrzywdzone w tych wydarzeniach. Danilo jest niesamowicie dumnym mężczyzną, a odkąd mamy okazję go poznawać, napędza go gniew i chęć zemsty. Te uczucia go zaślepiają i sprawiają, że nie widzi nic poza nimi. Poznając jednak jego rodzinną stronę nie sposób się w nim nie zakochać, imponuje bowiem opiekuńczością wobec siostry, oddaniem ojcu. A mimo to wielokrotnie mamy ochotę nim potrząsnąć, gdy biernie obserwujemy jego zachowanie względem Sofii i długi ciąg błędnych wyborów, których dokonuje.

Ukazana w książce relacja to szereg niedomówień, wzajemnych domysłów co drugie czuje, myśli.. I rosnącej frustracji, rozczarowań oraz żalu. Bohaterowie nie potrafią zdobyć się na szczerość, a przez to dzielący ich mur rośnie nieubłaganie. To wszystko powoduje, że Sofię przepełnia niewyobrażalny smutek i beznadzieja, a Danilo bezradność i brak zrozumienia. Świetnie została tu ukazana relacja postaci na przestrzeni lat, od niewinnego, wręcz dziecięcego zauroczenia Sofii. To opowieść pełna różnych emocji i to nie zawsze pozytywnych. Książka skupia się na związku bohaterów, mafia, choć zdajemy sobie sprawę, że jest gdzieś w tle, to jednak nie odgrywa tu żadnej istotnej roli. Ta historia może być idealną propozycją także dla osób nielubujących się w romansach mafijnych, by mogły zakochać się w piórze Autorki i docenić jej bezgraniczny talent. Ja wręcz połknęłam tę opowieść, nie dziwi mnie to jednak, bo Corę Reilly biorę w ciemno, w każdym wydaniu. Gorąco polecam tę książkę zarówno fanom serii Złączonych i Złamanych, jak i tym, którzy nie mają pojęcia o tych fenomenalnych cyklach.