Opinia na temat książki Kto mnie będzie czytał?

Ten tomik nie jest lekki i nie jest dla każdego. Napisany został dosyć trudnymi słowami, określeniami. Nie wszystko się rymuje, chociaż większość tak.

Każdy z tych wierszy miał głębszy sens. Jeden odczuwałam bardziej, drugi mniej. Niektóre musiałam przeczytać dwa razy i zastanowić się nad nim po przeczytaniu, bo nie od razu zrozumiałam jego przekaz. Ale zdecydowanie nie są to lekkie teksty. Dają do myślenia. Nie można przeczytać ich jednym tchem, bo one wręcz same na to nie pozwalają.

Czytałam te wiersze sobie na głos i jak tak czytałam to momentami miałam wrażenie jakbym łamańce językowe przerabiała.

Ten tomik, to zbiór wierszy o codzienności. O tym co się obecnie wokół nas dzieje. O życiu. Bez filtrów i upiększania. Bez zginania rzeczywistości. Zostało opisane tutaj to co faktycznie się dzieje na świcie. A jak wiadomo, nie zawsze to co się rzeczywiście dzieje jest ładne, delikatnie mówiąc. Autorka tutaj przelała swoje myśli z nadzieją, że uda się jej Nas obudzić. Że przestaniemy patrzeć przez palce czy różowe okulary. Że przestaniemy omijać trudne tematy, które na co dzień mamy obok siebie. Autorka chce byśmy w tym tomiku, w tych wierszach ujrzeli rzeczywistość. Byśmy dojrzeli w jakim świecie naprawdę żyjemy.

Komu polecam ten tomik? Każdemu. Każdemu, kto nie boi się spojrzeć prawdzie w oczy. Każdemu, które nie boi się zdjąć różowe okulary i każdemu, kto chce przestać patrzeć na świat przez palce. Każdemu, kto chce przestać się bać. Każdemu z osobna i wszystkim razem.

To jak? Nie boisz się? Sięgniesz po ten tomik?