Lato z ciotką spirytystką

Trochę zwariowana komedia kryminalna. Dobrze i lekko się czyta. Chociaż końcówka jest jak w książkach dla nastolatków. Lekka poczytajka z kryminalnym wątkiem...

Lektura lekka, łatwa, przyjemna i rozrywkowa. Przynajmniej w założeniu, bo efekt końcowy założeń nie sięga. Główna bohaterka jest w moim odbiorze kompletną idiotką, która sama nie wie, dlaczego pcha się w niebezpieczne okoliczności, dostaje małpiego rozumu na widok wyjątkowo przystojnego "księdza", przy czym sama nie wie, czy ma być dla niego miła, czy wręcz przeciwnie. Ówże "ksiądz" - takoż nie do końca ogarnięty, raz się do niej zwraca po imieniu, raz przez "pani", jedno zdanie wypowiada szorstko i gniewnie, a następne już ciepło i uspokajająco, a od samych wzajemnych spojrzeń robi się lekko nijako.
Pomysł na książkę był niezły, ciotka prowadząca seanse spirytystyczne, notable małego miasteczka jako aferzyści, samo miasteczko, można to było całkiem fajnie rozegrać - ale autorka chyba chciała napisać romansik, a z tym jakoś kiepsko wyszło.

Każda młoda dziewczyna wakacje chciałaby spędzić z przyjaciółmi, na imprezach i festiwalach. Niestety, los ma dla Magdy przewidziane inne rozwiązanie. Gorące dwa miesiące spędzi u ciotki spirytystki, gdzie pełnić będzie zastępstwo w bibliotece. Dziewczyna nie będzie mogła narzekać na nudę - w przypływie nieoczekiwanych wydarzeń wraz ze swoją przyjaciółką rozpocznie śledztwo. I to na własną rękę!
"Lato z ciotką spirytystką" to lekki kryminał, który wywołuje uśmiech na twarzy, dzięki perypetiom Magdy i jej przyjaciółki Doroty. Alicja jest wartka, dzięki czemu czytelnik wręcz pochłania książkę. Postaci są barwne, idealnie zarysowane, przedstawione. Książkę polecam szczególnie w te upalne dni.