Wierszowane - ciekawe i dowcipne - opracowanie legendy o Prokopie z Sazawy, pustelniku i pierwszym opacie założonego w Sazawie klasztoru benedyktynów, którzy kontynuowali starocerkiewną tradycję państwa wielkomorawskiego i jako pierwsi od tamtych czasów sprawowali liturgię w języku starosłowiańskim, zanim została zakazana przez papieża Grzegorza VII pod koniec XI w. Zajmowali się także przepisywaniem ksiąg cyrylicą. Legendy o Prokopie zostały spisane po raz pierwszy przez Mnicha Sazawskiego niecałe 100 lat po jego śmierci. Kanonizowany był pp. w 1204 roku i jako pierwszy czeski śwwięty był kanonizowany bezpośrednio przez papieża.
W swej wersji legendy Vrchlický przypisuje Prokopowi silną antyniemieckość, która jest bardzo charakterystyczna dla autorów czeskiego narodowego odrodzenia drugiej połowy XIX w. Pierwsza pustelnia Prokopa, zanim przeniósł się w pobliże Sazawy, była umiejscowiona pod Pragą, w pobliżu wsi Jinonice, gdzie znajduje się rezerwat przyrody Prokopské udolí. Miejsce to było zamieszkiwane przez ludność słowiańską jeszcze przed chrześcijaństwem. Dziś leży już w granicach Pragi.