Po 1989 roku powstało w Polsce wiele nowych organizacji mniejszości narodowych i etnicznych, te zaś,które pozostały z okresu wcześniejszego, przestały podlegać policyjnej kontroli Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i uległy zasadniczym przekształceniom (Janusz 1994; Wierzycka, Hołuszko 1993). Z szansy, którą dawała demokratyzacja życia społecznego, skorzystała także, będące przedmiotem mojego zainteresowania, grupa łemkowska. Po pięćdziesięciu latach przerwy zostały reaktywowane organizacje łemkowskie. Swoboda działania i możliwość otwartego formowania własnych aspiracji narodowych ujawniła jednak trwający od wielu lat, tłumiony w okresie Polski Ludowej, konflikt pomiędzy członkami tej niewielkiej społezności, dotyczący statusu narodowościowego grupy.