Opinia na temat książki Listopad





Pierwszy raz czuję się zbyt głupia, by napisać recenzję. Mam wrażenie, że moje zdania są niezgrabne i nic nie wydaje się właściwe, ale zrobię co w mojej mocy, by wyjaśnić Wam, dlaczego „Listopad" to jedna z ciekawszych książek, jakie przeczytałam.
Są pewne utwory, które powinno czytać się jedynie, gdy za oknem jest już ciemno, a w pokoju światło zostaje przygaszone. Najlepiej, gdy obok pali się choć jedna świeczka, a do picia mamy pod ręką gorzką herbatę. Chowamy ciało pod kocem i wchodzimy w świat pięknych zdań, które autor zgrabnie tka na kartach swojego dzieła.
Agnieszka Kuchmister jest pisarką, która przenosi czytelnika w zupełnie inne miejsca. Wraz z pierwszym zdaniem jej opowiadania, miałam wrażenie, że znikam z dobrze znanej mi rzeczywistości. Że tak pochłaniają mnie kolejne strony, iż na moment przestaję istnieć. Liczył się wtedy tylko czytany przeze mnie tekst.
W jej opowiadaniach ludowe legendy okazują się żyć wśród ludzi. Sen miesza się z jawą a groza z rzeczywistością. Zdrowy rozsądek przegrywa z przeczuciami a niedomówienia stanowią narzędzie budujące klimat. Na kartach zbioru spotykamy nawiązania do religii chrześcijańskiej, ale przede wszystkim prym wiedzie pogaństwo. Istoty znane nam z bestiariuszy ożywają i mieszają się w codzienne życie ludzi.
Opowiadań jest jedenaście i każde trzyma poziom. Są mroczne i piękne zarazem, co łatwo wkupiło się w moje serce. Zmuszają do myślenia, a przede wszystkim pochłaniają czytelnika. Pełne są opisów przyrody i tego, co siedzi w naszym wnętrzu, ale nie spotkamy tutaj zbędnego rozwlekania. Czytanie ich było przyjemnością i jestem ogromnie ciekawa, co jeszcze autorka ofiaruje światu w przyszłości. Tym bardziej, że jej sposób tworzenia zdań całkowicie mnie oczarował! To jeden z ciekawszych debiutów, jakie miałam zaszczyt poznać.

„Od dłuższego czasu wydaje się jej, że jej głowa jest zbyt mała na te wszystkie myśli, które się w niej kłębią."