Listy, dzienniki i pamiętniki

Długo czekałam na książkę, która mną tak wstrząśnie, a zarazem zostawi z poczuciem nadziei, że dla każdego prędzej czy później zaświeci słońce.

Całe życie Alicji zostało naznaczone cierpieniem i brakiem poczucia bezpieczeństwa i miłości najpierw w rodzinnym domu a później w małżeństwie. Oskarżona o śmierć męża trafia do więzienia gdzie obserwuje destrukcyjny wpływ tej placówki jak i współosadzonych na życie innych.

Po czasie okazuje się, że był ktoś, kto o niej myślał i kochał, ale nigdy nie odważył się na rozmowę. Niespodziewanie wchodząc w posiadanie pewnych pamiętników i listów pisanych do niej, krok po kroku odkrywa przyczynę swego nieszczęśliwego życia...

"Listy, dzienniki i pamiętniki" to prosta, ale poruszająca wszystkie struny w sercu i duszy historia młodej kobiety, która po odbyciu wyroku musi zmierzyć się z przeszłością i zrewidować swoje całe dotychczasowe życie.

Historia Alicji to emocjonalna bomba. Pod niepozorną okładką kryje się genialna opowieść, która zostaje w czytelniku na długi czas.

Autorka pięknie opisuje proces wybaczania, nie tylko sobie, ale przede wszystkim tym którzy skrzywdzi Alicję najbardziej- rodzicom- tym którzy mieli zapewnić jej szczęśliwe dzieciństwo, ale nie poradzili sobie z powierzonym zadaniem.

Inne poruszone tematy takie jak przemoc psychiczna fizyczna czy seksualna, gwałt, odrzucenie przez najbliższych, uzależnienie... to wszystko sprawia, że książka ...

,,- Lepiej wierzyć w cokolwiek niż nie wierzyć w nic, tak?
- Wiara to jedyne co mam, ale i tak jest postrzępiona. Po tamtej stronie coś jest, nikt nie wie co, ale coś jest".
Wspaniała książka pełna bólu i udręki. Nikt nie potrafi tak bardzo zniszczyć naszych dziecięcych marzeń niż rodzice, którzy nas nie kochają. Żadne dziecko nie chciało by się czuć niechciane i niekochane. Tym gorzej, jeśli z braku miłości zaczyna kiełkować nienawiść, a my nie jesteśmy w stanie jej powstrzymać.
Książka napisana swobodnym językiem, lecz przepełnionym prawdziwymi emocjami. Prawie w każdym słowie czuć ból, który promieniuje do naszego serca. Nic nie jest wyolbrzymione, tylko jakby pisane z pamięci. Jedynym minusem w tej książce jest dla mnie tylko brak rozdziałów, dzięki którym książka mogłaby stać się bardziej przejrzysta.
Bohaterka wplata w historię urywki swojego dzieciństwa. Chwile, które w jakiś sposób zapadły jej w pamięć. Po wcześniejszym życiu, tym sprzed więzienia, pozostał tylko kurz i strach. Alicja, główna bohaterka boi się stawić czoła prawdzie i walczyć o własne dobro. Jest wyobcowana, bo jej dotychczasowe życie okazało się jedną wielką farsą. I nawet, kiedy pojawia się okazja wyprostowania przeszłości, ona boi się opuścić bezpieczne mury swojej celi, gdzie wszystko jest znajome i wiadome.
Czytając tą książkę wyczuwa się szczerość i ból. Ja tak strasznie miałam ochotę przytulić Alicję, bo potrafiłam zrozumieć jej cierpienie. Nie każdy z nas doświadczył ty...