Łzy wojny

Ta bardzo nieoczywista książka o niecodziennej fabule, a jeszcze bardziej wytrącającej z oczekiwań czytelnika okładce wzbudziła we mnie mieszane uczucia. Udało się tutaj zaskoczyć treścią, która nie ima się za bardzo okładki, jak i opisu zawartości.

Ma być Afryka, starcie się dwóch różnych światów, wojna - jest coś więcej, gdyż Smith roztacza przed czytelnikiem afrykańską dzikość, swawolę, Masajską obyczajność, przywiązanie do tradycji i wierzeń. Na drugiej szali stawia ostre zdeprawowanie, nazistowski fanatyzm, rodzicielskie zepsucie, jakiemu poddało się dziecko z wręcz zakodowaną w genach nienawiścią, gdzie Fuhrer niemal zaciera ręce w ekstazie radości. To starcie dwóch światów tak różnych, a jednak przyjdzie moment, gdy te dwie skrajności się połączą. Owszem, za dużo tutaj przewidywalności i nadzwyczajnego uśmiechu losu, by dwa odmienne światy mogły się zetknąć - to należy przyznać, a jednak cała przedstawiona przez autora fabuła kryje w sobie coś dobrego.
Widmo i echo drugiej wojny światowej nie omija nawet skrajnych zakątków globu. Dzika Afryka nieujrzamiona w osobie bohaterki wyrywa się ku walce popychana przez odwagę i męskość, natomiast w osobie Gerharda uwypuklaja się łagodność, która - wyeksponowana w nieodpowiednim czasie - może przysporzyć wyłącznie cierpienia i skazać mężczyznę na klęskę.

"Łzy wojny" to książka, z której oceną mam niejaki problem. Wiadomym jest, że początek musi służyć wprowadzeniu w akcję, ale tutaj ten wstęp...