Mały sekret

Fragment: – Mówiono nam, że to mały, prywatny pensjonat – powiedział i spojrzał na kumpla, jakby szukał u niego wsparcia. – Nie chcemy, żeby nam przeszkadzano. Dlatego wybraliśmy to miejsce. Honor Shaw zerknęła na mężczyznę w ciemnym garniturze i przeraźliwie zielonym krawacie, nie bardzo wiedząc, jak zareagować. Od ośmiu lat prowadziła pensjonat i zawsze respektowała wszelkie wymagania klientów. Ale ten facet z silnym brooklińskim akcentem i rozbieganymi oczkami nie wyglądał na turystę. Poza tym żądał zbyt wiele. Chrząknęła, a następnie uśmiechnęła się do gości. – Mam tutaj pięć pokoi – powiedziała. – Oczywiście chętnie przyjmuję rezerwację na wszystkie, ale pan i pan... – Zerknęła do książki, lecz pod dzisiejszą datą nie było żadnych nazwisk. – Ale panowie zamówiliście tylko dwa. Mężczyzna rozluźnił krawat, nic jednak nie powiedział. Honor sięgnęła po słuchawkę. – Na wiosnę przyjeżdża do Natchez bardzo dużo gości – wyjaśniła. – Kwitną azalie i wszyscy chcą je zobaczyć. Może zadzwonię i sprawdzę, czy są jakieś wolne pokoje w innym hotelu. – Nie. Honor aż drgnęła, kiedy włochata męska dłoń przykryła jej rękę. Odłożyła słuchawkę i cicho westchnęła. – Nie – powtórzył mężczyzna. – Nie chcemy, żeby ktoś się nami za bardzo interesował. Potrzebowała chwili, by się uspokoić. Wiedziała, że z gośćmi bywa różnie. Jedni są mili i uprzejmi, a inni neurotyczni albo wręcz niegrzeczni. Cała sztuka polegała na tym, by się z nimi właściwie obchodzić, a ona, Honor Shaw, radziła już sobie w gorszych sytuacjach, mimo iż miała tylko dwadzieścia siedem lat. Po śmierci ojca rozkręciła interes, wychowując samotnie córkę, więc nie miała zamiaru poddać się i teraz.