Mam do pana kilka pytań

Są książki, które się czyta i z którymi się obcuje. #mamdopanakilkapytań to zdecydowanie ten drugi rodzaj.

@rebeccamakkai zaprosiła nas do świata Bodie Kane, która zabiera nas ze sobą do swojego liceum, a następnie funduje nam podróż do przeszłości. To właśnie wtedy, dwadzieścia lat wcześniej zginęła jej współlokatorka Thalia.

Dodanie do literatury pięknej szczypty kryminału i muśnięcie jej thrillerem, było w tym wypadku doskonałym zabiegiem. Zostałam uwiedziona gładkością słowa, a jednocześnie przerażona brutalnością życia.

Bodie wracając do lat swojej młodości odkrywa samą siebie na nowo. Patrzy na młodą dziewczynę dojrzałymi oczyma i dostrzega o wiele więcej. Zaczyna całkiem inaczej odbierać ówczesną rzeczywistość, inaczej rozumieć wiele sytuacji. Jak wiele jej wtedy umykało...

Ta książka to nie tylko dobra lektura, to również oddanie głosu nam kobietom. To pochylenie się nad tym co ważna, co boli. Jak często próbuje się nam odebrać głos? Jak często chce się nam udowodnić, że kobieta nie znaczy człowiek.

Ta powieść poruszyła we mnie wiele strun. Umocniła w przekonaniu, że siła jest kobietą!

To nie lektura na dwa wieczory, to książka na niespieszną podróż, na smakowanie, czucie więcej i więcej.
Nie nastawiajcie się na rasowy kryminał, na thriller, który przyspieszy bicie serca. Tutaj dajcie się zauroczyć słowu i wypatrujcie drugiego dnia, które dla mnie było największym odkryciem w tej powieści.

Moja oc...

Druga wydana w Polsce powieść Rebecci Makkai „Mam do pana kilka pytań” jest mocno osadzona w wątku kryminalnym. A jednak opowiadając o zbrodni, opisuje doskonale w punkt świat, w jakim teraz żyjemy. Przygląda się pokoleniu temu, które teraz wychowuje własne dzieci, przede wszystkim kobietom, bo to przecież ich sytuacja społeczna zmieniła się diametralnie przez ostatnie 30 lat. To historia analizująca zbrodnię z lat 90tych w czasach aktualnych, współczesnych. Śledztwo prywatne, prowadzone przez podcasterkę, ale dzięki łatwości w dostępie do informacji, internetowi, w którym jest wszystko, prowadzone przez wielu. Pisana w narracji pierwszoosobowej, skierowanej do jednej, związanej ze sprawą osoby. To książka zadająca pytania, zmuszająca do intensywnej analizy tego, jak teraz żyjemy, co teraz jest tępione, a co kiedyś było uznawane za normalne, a przynajmniej było przemilczane jeszcze dosłownie chwilę temu. To historia o prawdzie i o tym, jak ją teraz znaleźć, w co ufać, kiedy każdy może powiedzieć i nagłośnić cokolwiek. To ciągle również powieść kryminalna, solidna, trzymająca w napięciu, choć tocząca się tempem spokojnym. Dla mnie proza doskonała, głęboka, wstrząsająca, taka, po skończeniu której zaniemówiłam na kilka dobrych godzin, a teraz wiem, że zostanie ze mną na zawsze. Cokolwiek napiszę, będzie za mało. Mam nadzieję, że dostrzeżecie w niej to, co ja. Polecam fanom literatury zmuszającej do zastanowienia nad światem, w którym przyszło nam żyć.

Ograniczam się zasadniczo do trzech gatunków, głównie dlatego, że w ich ramach ukazuje się mnóstwo tytułów, na które i tak brakuje mi czasu, więc nie poświęcam go na odkrywanie nowych. Ułatwieniem są dla mnie hybrydy, bo dzięki nim poszerzam swoje horyzonty, pozostając częściowo w ulubionych klimatach. Szczególnie podoba mi się połączenie kryminału z literaturą piękną, taka mieszkanka już po raz drugi mnie zachwyca.

"Mam do pana kilka pytań" to powieść niezwykle wielowymiarowa. Mnie jako fankę intryg i tajemnic z przeszłości usatysfakcjonowała w pełni, ale była też bardzo wartościowa pod kątem społecznym, kulturowym, ważna szczególnie dla kobiet. Jest aktualna, pojawiają się w niej social media i podcasty, jednocześnie odbywamy sentymentalną podróż do lat 90., mierzymy się ze specyfiką dorastania w tamtych czasach i możemy ją konfrontować od razu ze współczesnością.

Rebecca Makkai jest nagradzaną autorką i po lekturze tej książki wcale mnie to nie dziwi. Język, którym się posługuje, jest naprawdę piękny, jednak w pełni zrozumiały, nie sztucznie wyszukany. Nie jest to łatwa proza, niciski są rozłożone inaczej niż w kryminale, ale atmosfera sprawia wrażenie jeszcze bardziej gęstej. Trochę jak w thillerze, gdy fabuła koncentruje się na psychologii i emocjach, jednak w taki dojmujący sposób. To skłania do przemyśleń, takich fundamentalnych, na które w codziennym pędzie brakuje nam czasu.

W tych rozważaniach istotną rolę odgrywa oczywiście dążeni...

Ta historia jest jak cukierek zawinięty w kilka warstw papierków, jednym odwijanie zapewni niesamowitą frajdę, innych wystawi na cierpliwość, a jeszcze inni rzucą ją w kąt po kilku stronach. Ja plasuję się gdzieś pośrodku, bo powieść ani mnie nie zachwyciła, ale też nie była przesadnie zła.
Zwyczajnie nie czułam się adresatką tej opowieści, nie odnalazłam się w jej dygresyjnym stylu. Mam do pana kilka pytań pochłonęło rekordową ilość czasu, nie pamiętam kiedy czytałam tak długo. Utrzymać uwagę czytelnika na ponad 500 stronach nie jest łatwo, tym bardziej mając do czynienia z bliżej nieokreślonym miksem gatunkowym kryminału i literatury pięknej.
Fabuła to nic innego jak dochodzenie do prawdy, zadawanie niewygodnych pytań, poszukiwanie odpowiedzi, stawianie tez dlaczego chroni się sprawców. To opowieść o zbrodni niepamięci owiniętej szczelnie zasłoną milczenia. Choć sam pomysł na fabułę wydaje się ciekawy to jednak nie odnalazłam się w tym stylu, w tych ciągłych retrospekcjach czasowych, dygresjach. Przez większą część przebrnęłam bez żadnego zaangażowania czytelniczego, trochę z racji chęci poznania samego zakończenia. Dla tych, co lubią analizować, rozkładać na czynniki pierwsze - jak znalazł.

Dzisiaj przychodzę do Was z kryminałem „Mam do pana kilka pytań” autorstwa Rebecca Makkai, która jest autorką bestsellera „Wierzyliśmy jak nikt”.

„ Dziennikarze z przyszłości dostali natomiast niewyczerpane źródło łatwych metafor. Szkoła z internatem jak królestwo w lesie, Thalia jako czarodziejka, Thalia jako księżniczka, Thalia jako męczennica. Cóż bardziej romantycznego? Co doskonalszego niż dziewczyna zabita w rozkwicie?”

W 1995 roku w szkolnym basenie znaleziono martwą Thalię, koleżankę Bodie. Za morderstwo skazano Omara, który pracował wtedy w szkole jako pracownik techniczny. Po latach Bodie Kane, już jako słynna podcasterka, wraca do szkoły by poprowadzić dwa kursy. Jednak wspomnienia okazują się być wciąż żywe, dlatego decyduje się na przeprowadzenie amatorskiego śledztwa.

Czy Bodie Kane odkryje prawdę? Czy Omar został słusznie skazany?

„Mam do pana kilka pytań” to przejmująca powieść, która porusza współczesne problemy takie jak przemoc fizyczna i werbalna wobec kobiet, przyzwalanie na przemoc oraz molestowanie. Dzięki krótkim rozdziałom, pomimo ponad 500 stron, książkę czyta się szybko i w napięciu, wyczekując tego, co wydarzy się dalej. Skłania ona do zastanowienia się nad sytuacją kobiet w społeczeństwie oraz nad tym jak często obwinia się ofiarę za to, co ją spotkało.

Jeśli lubicie trzymającą w napięciu prozę kryminalną lub po pr...

Książka przedstawiana jest dość często jako kryminał, jednak jest to tylko jej wierzchnia warstwa, cienka niczym wiosenna kurteczka.
Fani tego gatunku mogą czuć się rozczarowani, ponieważ nie znajdziemy tu rwącej akcji czy pełnego zaangażowanych detektywów śledztwa.

Jest zbrodnia, jest winny i są wątpliwości.

Mamy tu jednak doczynienia z literaturą piękną. Z prozą, w której trzeba zanurzyć się po cebulki włosów. Odkrywać kolejne warstwy i drążyć. Wyciągać ile się da z prawdy, ukrytej między wierszami.

Autorka pod wspomnianym już płaszczykiem kryminału porusza tematy ważne i budzące emocje.
Mówi o kobietach - takich jak ja, Ty i ona. Jak Twoja sąsiadka i jej babcia. Jak daleka krewna i mijana na ulicy nieznajoma.

Mówi o prawach, ciałach i sile kobiet. Mówi o walce i traumach. O dręczeniu, publicznej zgodzie i nieopowiedzianych krzywdach.

To głos każdej z nas. Trochę ruch #metoo, ukryty między rozdziałami. Na pewno treść, która porusza to co ukryte. Zmienia punkt widzenia, wyostrza wzrok.

Pokazuje jak wiele umyka nam, choć myślimy, że patrzymy.
Namawia do zadawania pytań.

To była jedna z tych książek, które czyta się powoli, z masą przemyśleń i chęcią, by pozostała z nami na dłużej.