Maska Arlekina

Moja ocena tej części cyklu o Zawrociu pierwotnie oscylowała w okolicach siedmiu gwiazdek . Potem miało być sześć i znowu siedem . Ostatecznie zostałam przy siedmiu . Przyznaję że ta część prawie mnie '' udusiła '' . Powód , atmosfera zamkniętej przestrzeni w klaustrofobicznych oparach nie trzeźwiejącej Olgi , jej świetnie oddanego pijackiego bełkotu , gdzie w sumie nie do końca wiadomo było , czy to co mówi jest prawdą , snem , sztuką graną na scenie , czy może zwidem przepalonego papierochami i nasączonego jak gąbka alkoholem , organizmu . Za tę atmosferę '' duszności '', oraz za fajny i działający (przynajmniej w moim przypadku) sposób pozbywania się niechcianych myśli , była dodatkowa gwiazdka . A gwiazdka minus , za monotonię leciutko zahaczającą o nudę , oraz za dziwną niezrozumiałą dla mnie niemoc Matyldy , którą to , po poznaniu w poprzednich częściach uważałam za osobę która wie czego chce i wie jak to dostać . Tym razem przez ponad dwa tygodnie pozwalała przebywać w swoim życiu i w swoim mieszkaniu Oldze . Olga z uporem godnym większych rzeczy zamieniała mieszkanie Matyldy w chlew , zapraszała jakichś szemranych kolesi . Grzebała w torebce i szafkach właścicielki . Ba , czytała pamiętnik Matyldy i jej listy . Nie mówiąc już o tym że owa Olga z regularnością zegarka obrzygiwała mieszkanie (najpierw w mieście , potem Zawrocie) , zalewała je , wypalała dziury w fotelach , niszczyła różne rzeczy , malowała po ścianach itd,itp . Myślę że autorka zrobiła Matyldę zbyt...