Opinia na temat książki Milczenie owiec

Carlie Starling po rozpoczęciu stażu w sekcji behawioralnej FBI, otrzymuje pierwsze poważne zadanie. Ma ona odwiedzić w szpitalu psychiatrycznym doktora Lectera, który może pomóc im w złapaniu seryjnego mordercy Buffalo Billa. Od kilku miesięcy porywa, zabija i okalecz młode kobiety obdzierając je ze skóry. Czy można zaufać wskazówkom Hannibala? A może to kolejna jego sztuczka?
Po zapoznaniu się z pierwszym tomem, mogę śmiało przyznać, że Milczenie owiec jest minimalnie lepszą historią od Czerwonego smoka. Jednak nadal odczuwam niedosyt. I znowu dotyczy on sposobu prowadzenia śledztwa. Coś mnie w tej konwencji razi, jednak ciężko stwierdzić mi o co chodzi. Pewnie niepotrzebnie się czepiam. Jednak to, czego nie można odmówić autorowi to portrety psychologiczne postaci, zwłaszcza tych złych. Włosy stają mi dęba na wzmiankę o Lecterze. Choć jest on intrygującą postacią, nie wyobrażam sobie siedzieć w nim w jednym pomieszczeniu, nawet gdyby zapewniono mnie, że nic mi nie grozi. Wolne żarty. Ten facet mógłby mnie zabić zwykłym spinaczem. Wolę nie ryzykować. Na chwilę sobie odpocznę od jednego z najlepiej przedstawionych morderców w historii literatury, bo jednak emocjonalnie trochę mnie to kosztuje. Jednak niebawem wrócę, bo przede mną jeszcze 2 tomy. Ode mnie 8/10.