Miłość to nie grzech

Nie spodziewałam się, że kiedyś przyjdzie mi zrecenzować publicznie książkę ale Monika mówi, że nam odpowiedzieć szczerze, bo to jest najważniejsze, więc spróbuję.
Pisarkę bardzo lubię, jest to już trzecia książka, którą przeczytałam i kolejny raz autorka spełniła moje oczekiwania.
Elwira właśnie wydaje swoją debiutancką książkę w której opisała historię miłości pradziadków podczas drugiej wojny światowej. Kobieta jest w związku z Krzysztofem, który z zawodu jest leśniczym.
Bardzo lubi spotkania z babcią, gdzie podczas rozmów chętnie wysłuchuje wspomnień o tym jak kiedyś wyglądała Gdynia. Ceny sobie wspólnie spędzony czas i to, że mają siebie.
Elwira zaprasza do leśniczówki swoich przyjaciół, aby razem spędzić czas.
Dzieci Elizy i Maxa zaczynają dostrzegać, że życie w rzeczywistości może być bardziej ciekawe niż ich tablety.
Podczas ich odwiedzin Krzysztof zauważa podejrzanych mężczyzn z wykrywaczami metalu, co bardzo go niepokoi.
Czego oni szukają i kim tak naprawdę są?
Tego dowiecie się jak przeczytacie całą książkę 😇

Jeśli potrzebujecie oderwać się od rzeczywistości to, to będzie świetna lektura.
Lekka, przyjemna, napisana prostym językiem przez, co czyta się błyskawicznie.
Opisy Gdyni są bardzo ciekawe i zachęcające do odwiedzenia tego miasta. Bardzo lubię takie podróże czytelnicze jeśli sama nie mogę gdzieś pojechać.

Pierwsze spotkanie z autorką, i trochę nie fortunnie, bo zabrałam się za kontynuację. Na szczęście, wydarzenia z pierwszego tomu nie rzutują na drugi, bo bez problemu odnalazłam się w fabule, która okazała się nie być zbytnio wymagająca.

Osią całej historii wydaje się być przyjazne nastawienie Elwiry do wszystkich. Kobieta nawiązuje przyjaźnie, odnawia kontakty, spotyka się ze znajomymi, urządza przyjęcia. I odwiedza swoją babcię, która jest trochę ewenementem, bo mimo swojego wieku jest bardzo obrotna i obeznana z nowinkami technicznymi. W tej sielskiej atmosferze pojawia się wątek kryminalny, co trochę dodaje wiatru w żagle tej powieści. Bo tak ogólnie, to niestety, ale wieje nudą. Jesteśmy zasypani ciekawostkami o Gdyni przez babcię, oraz przytłoczeni przyjęciami przez Elwirę. Myślę, że ta książka w zamyśle tak miała wyglądać, jednak to nie jest motyw jaki lubię. Jednak rozumiem, dlaczego mogła by się spodobać.

Książka nie trafiła w mój gust, ale jeśli szukacie powieści lekkiej, przyjemnej, ale i pełnej historycznych ciekawostek, to może "Miłość to nie grzech" okaże się strzałem w dziesięć gwiazdek.

Jeśli czytaliście książkę „Szczęście pod świerkami” to znacie początki znajomości Krzysztofa i Elwiry, których połączyła historia ich przodków. „Miłość to nie grzech” to dalsze losy tych dwojga ludzi. Dowiemy się jak rozwinie się ich relacja.

Elwira w końcu odkryła tajemnicę miłości Apolonii i Zbysława, która narodziła się na transatlantyku „Batory” i z tej okazji wydała książkę. Dziewczyna dzieli swoje życie pomiędzy leśniczówką w Świerkach, mieszkaniem babci, a rodzinnym letniskiem w Zielonym Dworze nad jeziorem Mausz.

W pobliżu leśniczówki pojawiają się dwaj mężczyźni z wykrywaczami metalu. Nikt nie wie kim są i czego szukają.

Książkę czytałam z zapartym tchem. Bardzo mi się podobała. Lekka i przyjemna lektura. Nie znajdziemy tu nieoczekiwanych zwrotów akcji. Książka toczy się wolnym rytmem. Idealna lektura jeśli chcemy oderwać się od codzienności.

W książce znajdziemy dużo ciekawostek związanych z miastem Gdynia i bardzo dużo historii.

Czasami miłość znajdzie nas w najmniej oczekiwanym momencie życia. I ta właśnie było z Elwirą, główną bohaterką. Kobieta ze swoją babcią, Łucja spisuje losy Zbysława i Apolonii. Ci dwoje zakochali w czasie II Wojny Światowej na statku „Batory”. Elwira po napisaniu książki i jej wydaniu, organizuje spotkanie autorskie. Na spotkaniu tym przybędzie jej rodzina i rodzina Krzysztofa. A zakończenie spotkania będzie bardzo zaskakujące. Młodzi chcą razem spędzić resztę życia. Teraz Elwira kursuje pomiędzy leśniczówką w Świerkach, gdzie mieszka jej ukochany, domem babci a domowy letniskiem w Zielonym Dworze nad jeziorem Mausz.

Pewnego dnia pojawiają się w lesie mężczyźni z wykrywaczami metalu. Kim są i jakie mają zamiary? Czego szukają? Przekonajcie się sami.

„Miłość to nie grzech” to kontynuacja losów bohaterów z "Szczęście pod świerkami". Książka wciąga od pierwszych stron. Autorka umiejętnie łączy przeszłość z teraźniejszością. To co bardzo mi się podobało w niej to zabranie mnie do lat 70 do Gdyni, gdzie życie trochę się jednak różniło od dzisiejszego. Jest to bardzo sentymentalna podróż. Opis przyrody w Świerkach i okolicy jeziora Mausza sprawia, że książka jest po części sielankowa. Jest lekturą, w której jest dużo uczuć, romantyzmu, miłości, ciepła, ale również tajemniczości. Powieść idealna na leniwe wieczoru, otuli ona niczym koc w nadchodzące jesienne wieczory. Polecam ją każdemu, kto lubi powędrować trochę do przeszłości bohateró...