Miłość w czasach zagłady

"Miłość w czasach zagłady" napisana została w niefrasobliwym,z lekka kpiarskim stylu,który jest nieadekwatny do zawartej w książce tematyki.
Bardzo mnie to drażniło i zniechęcało do czytania.
Styl Hanni Münzer jest odpowiedni, w przypadku ploteczek przy kawie.
Posłużenie się nim,przy opisywaniu dramatów wojennych,jest wręcz niestosowne.
Cała fabuła to groteska. Jak można pisać zabawnie o zagładzie Żydów?
Książka nie opowiada o miłości,w trudnych ,wojennych czasach tylko o bandzie napalonych idiotek.
Mamusia śpiewaczka operowa a tata to niemiecki Żyd.Porwali,zabrali- cóż.nikt nie wie co się z nim stało więc mamuśka,przesiada się z Żyda na nazistowskiego oficera.Wszystko jest cudnie,znowu może się stroić,pić szampana i jeść ptifiurki,po których jamniczka Pszczółka pierdzi jak szalona.
Zapomniałam dodać,że piesek należy do dzieciątek śpiewaczki operowej a ona biedna,zadaje się z nazistą bo chce ratować i dziatki i pieska. Wedle zasady,w rodzinie nic nie ginie,gdy mamuśka wyciąga kopytka,na oficera przesiada się córunia i jedziemy dalej.
O zagładzie,śmierci i dramatach jest w "Miłości w czasach zagłady" niewiele albo wspomniane marginalnie. Natomiast o seksualnych wyczynach pań sporo a wszelkie kombinacje alpejskie ,w łóżku i po zanim są opisywane nader często.
Chuciom nie oparł się też ksiądz i zakonnica.


"A zarazem wiedziała,że ich kłótnia jak zwykle skończy się tym,że rzucą się na siebie jak dzikie zwierzęta i będą namiętnie ta...

Wydawnictwo zrobiło tej książce niedźwiedzią przysługę, dając jej polski tytuł, który z jednej strony odwołuje się do Marqueza (Miłość w czasach zarazy), z drugiej do Holocaustu. Z literaturą tego formatu książka ma naprawdę niewiele wspólnego, a temat Zagłady został zaledwie liźnięty, w dodatku w dość lubieżny sposób. Jest to jednak i tak na pewno lepsza książka, niż kontynuacja przygód pojawiających się tu bohaterów ("Marlene"). Być może niemiecki tytuł "Honigtot" (coś jakby "miodowa śmierć" czy "śmierć w miodzie") po polsku raczej nie jest nośny i z niczym się nie kojarzy, ale dałoby się na pewno znaleźć adekwatny odpowiednik, który miałby odniesienie zarówno do luksusów, w jakich Elisabeth i Deborah Malpran żyły z esesmanem Brunmannem (Eichmann połączony z Brunnerem) po dojściu nazistów do władzy, jak i aluzję do tego, że wewnętrznie były martwe. Choć to drugie wydaje się dość wątpliwe, zważywszy temperaturę sypialni, która zajmuje dużą część planu powieści.

Jest to bez wątpienia romans na dość luźno traktowanych motywach historycznych. Autor powieści ma prawo do swobody - może wymyślać nazwiska, postaci, wydarzenia, które nie przeczą wydarzeniom historycznym (o ile powieść nie pretenduje do fantastyki równoległych światów), może swobodnie kreować motywacje bohaterów. Może nawet naginać detale, których w rzeczywistości nie ma lub nie było. Mimo to tej autorce nie zaufałem. Blondynka pisze o wojnie dla blondynek.

Interesujące wydało mi się, w jaki sposób...

Miłośc w czasach zagłady
Choć przeczytałam ją juz jakiś czas temu nie należy do powieści które szybko się zapomina.
Ta wielowymiarowa książka ukazuje losy czterech pokoleń kobiet Elizabeth, Deborah, Marthę i Felicity. Jednak akcja książki skupia się na dwóch pierwszych bohaterkach. Ich losy splatają się z tragicznymi wydarzeniami II wojny światowej.Każda z nich jest silna i odważna. Mimo tego, iż posiadają zupełnie inne charaktery, łączy je miłość do bliskich oraz walka o nich do samego końca. Wiadomo, że matka potrafi zrobić wiele dla ratowania swoich dzieci. Tyle samo jest w stanie zrobić siostra dla potępionego przez okrutną politykę brata.
Autorka w bardzo przystępny dla czytelnika sposób ukazuje dramat tamtych czasów,jak również również siłę miłości, przyjaźni i odpowiedzialności za drugiego człowieka, która mimo tak trudnego okresu potrafi być piękna ale i niebezpieczna.
„Miłość w czasach zagłady” to powieść, która porusza serce,gorąco zachęcam do przeczytania powieści.

II wojna światowa przyniosła zmiany, po których świat, już nie był taki sam.Miliony istnień skazanych na śmierć, przez pewnych fanatyków, dla których liczyła się tylko władza i własne wymysły, co do tego, jak powinien wyglądać świat.Mimo to i w tym trudnym okresie znalazło się miejsce na miłość i poświęcenie.

Książka"Miłość w czasach zagłady", opowiada właśnie taką historię, z której można wysunąć wnioski, nie tylko poddające w wątpliwość zachowania ludzi.Matka która dla ratowania swoich dzieci, decyduje się na największe poświęcenie, na jakie mogła się zdobyć.Młoda kobieta będzie musiała żyć u boku człowieka którego nienawidzi, próbując za wszelką cenę przetrwać, ten najgorszy okres strachu i beznadziei.I kobieta, która postanawia zemścić się na sprawcach nieszczęścia ojca.A przyjdzie jej się zmierzyć, nie tylko z własnym sumieniem.

Bardzo trudno znaleźć powieść, która do tematu wojny wniosłaby powiem świeżości.Na ten temat powiedziano wszystko, a kolejne dzieła to tylko powielanie utartych schematów.Jednak autorce"Miłość w czasie zagłady", udało się sprostać zadaniu.To przede wszystkim dzieło o miłości, zdolnej do wszelkich poświęceń, oraz o okrucieństwie, które raz zadane, potrafi wpływać również na kolejne pokolenia i żadne terapie tego nie potrafią zatrzeć.
Poruszająca i do głębi mądra książka, która skłania do zastanowienia się nad naszymi czynami i tym, w jaki sposób nasze działania wpływają na innych.A nie zawsze jest to wpływ pozytywny.Polecam.K...