Moja przystań niespokojna

“Tylko Renata odpowiada mojemu wymarzonemu ideałowi. W każdym razie o wiele bardziej aniżeli Migle! Właśnie to uczucie - że jest ideałem! - odpychało mnie od Renaty, kiedy byłem młodszy i lepszy. Pielęgnujemy ideały, żeby uciekać od nich możliwie jak najdalej? Lepiej je mieć, czy lepiej nie mieć?”

“Tego wieczoru byłeś taki jakim cię znałam... Dobry i niedobry, egoistyczny jak ci wszyscy, których powołanie odsuwa od zwykłego życia...Bez takiego życia, nawet wy się nie potraficie obejść. Zaczynacie tęsknić za czarnym chlebem, za zwykłym. czystym uczuciem. Nikt nie potrafi do niego wrócić, nie ma drogi powrotu, ale któż tego nie próbował?”

“- Moje życie zaczyna być całkowicie zależne od tego, coś nazwała powołaniem czy wyobraźnią. Pragnę jednolitości, a jestem wciąż rodzierany na części... Nie jestem w stanie oddać całego siebie, a nie zadowalam się tym, co otrzymuję od innych. Gdzież moje prawdziwe ja?”