Opinia na temat książki Na południe od granicy, na zachód od słońca

Zagubiony jedynak, który czuje się wyobcowany przez brak rodzeństwa i niezrozumiany przez rówieśników ze względu na swoje zainteresowania. Na szczęście udaje mu się odnaleźć bratnią duszę, która sprawia, że czuje się on mniej samotny i bardziej wysłuchany. Wie, że może z kimś porozmawiać, podzielić się nową ulubioną piosenką. Jednak los lubi płatać figle i sprawia, że drogi bratnich dusz, czasami się rozchodzą.

Murakami jest specyficznym twórcą. Po przeczytaniu kilku powieści, można łatwo zauważyć powielające się schematy i wątki autobiograficzne, które pisarz tak bardzo lubi umieszczać w swoich tworach. Jednak w tej książce ta powtarzalność absolutnie nie jest minusem. Dodaje to pewnego realizmu całej historii. Język nie jest ubarwiony. Raczej przyziemny i momentami bardzo dosadny.

"Na południe od granicy..." jest skromna w objętości. Jednak pomimo tego, potrafi sprawić, że nie tylko Hajime będzie zadawać sobie pytanie "To wydarzyło się naprawdę, tak?".