Na popiół

“Na popiół” Jiříego Březiny to coś, dla tych czytelników, którzy cenią sobie mocniej psychologię zbrodni niż makabrę. Jest to tom trzeci serii z policjantem Tomášem Volfem, ale dzięki osobnej zagadce kryminalnej bez problemu można go czytać w oderwaniu od pozostałych dwóch. Jest to kryminał spokojny, z dość klasycznym śledztwem - nie ma rozlewu krwi, są za to rozmowy ze świadkami, grzebanie w dowodach i dedukcja. Jednak jest też kilka rzeczy, które książkę z morza tego gatunku wyróżniają - po pierwsze zbrodnia: zaczynamy historię od wezwania do kobiety, która została… spopielona. Zostały tylko stopy i łydki. I nienaruszone mieszkanie. Wydaje się, że coś takiego jest niemożliwe, prawda? A jednak… Po drugie: historia tej sprawy przeplatana jest fragmentami pamiętnika młodej dziewczyny sprzed kilkunastu lat. Dziewczyna przeniosła się na wieś, do dziadka, pracuje w lokalnym sklepie... miało być piękne, a jest… wiadomo jak. Od początku da się wyczuć, że ta opowieść to tak naprawdę dramat, ale co ma wspólnego ze współczesnym śledztwem? Březina jest dobry w oddawaniu historii - jego prostota myśli i stylu podkreśla to, co w niej ważne, zmusza do własnych refleksji. Dodatkowo, dzięki temu, że liczy niecałe 300 stron, będzie stanowić dobrą propozycję literacką na jeden-dwa wieczory. Gorąco polecam ten tytuł fanom spokojnych, małomiasteczkowych kryminałów, a ja już znowu czekam na kolejny tom tej serii…