Opinia na temat książki Nanga Dream. Opowieść o Tomku Mackiewiczu

Tak naprawdę moje zainteresowanie polskimi himalaistami zaczęło się od tragedii Tomka Mackiewicza. Wtedy po raz pierwszy zainteresowałam się życiem innych zdobywców ośmiotysięczników.
Po biografię Czapkinsa sięgałam trochę z niepokojem. Bałam się, że będzie to swojego rodzaju laurka dla człowieka, który zginął tak tragicznie. Na szczęście nie było tak.
Co dla mnie było plusem to opisanie całego życia Mackiewicza. Nie tylko górskie wyprawy, ale też walka z nałogiem, oba małżeństwa, próby znalezienia sobie miejsca na świecie. Z tej opowieści wyłania się z jednej strony tragiczna postać, bo życie dało mu parę razy kopniaki. A z drugiej strony mamy optymistę, który brnie do przodu mimo tego wszystkiego co go spotkało.
Tak naprawdę to był człowiek, który chciał zdobywać góry po swojemu, na swoich zasadach, nie chciał się podporządkować. Trochę szkoda, bo miał warunki naturalne takie, że przy dobrym zapleczu finansowym mógłby być wielki. Wybrał inaczej...
Dzięki tej książce zrozumiałam także skąd wzięły się spekulacje czy na pewno zdobyli Nangę...
Brakowało mi większej ilości zdjęć. Himalaiści to też widoki, które nie są przeznaczone dla większości śmiertelników i zdjęcia to taka namiastka tych widoków. Brakowało mi też wypowiedzi Elisabeth Revol, która tłumaczyła swoją odmowę traumą, którą musi jeszcze przepracować.
Z ciekawości sięgnę po drugą książkę o Mackiewiczu, dla porównania czym one się różnią.