Opinia na temat książki Nie ma tego złego

Z pewnością wielu z Was oglądało film „Diabeł ubiera się u Prady” z Anne Hathaway i Meryl Streep. Nie znam pierwowzoru literackiego, ale wiele osób twierdzi, że tym razem film okazał się lepszy niż książka, co nie zdarza się często. I choć druga część cyklu „Zemsta ubiera się u Prady” nie była zbyt dobrze oceniana zdecydowałam się na lekturę trzeciej „Nie ma tego złego”, kierując się chęcią sprawdzenia, co słychać u Emily Charlton i spodziewając się dość lekkiej i napisanej z humorem powieści.

I rzeczywiście sporo w niej humoru, jednak problemy, z którymi borykają się bohaterki wcale nie są lekkie, przebija z nich zwątpienie, zniechęcenie i kryzys wieku średniego. Emily frustruje się utratą kolejnych zleceń na rzecz młodej i postępowej instagramerki. Karolina zostaje pogrążona medialnie jako żona senatora prowadząca pod wpływem alkoholu. Miriam przestaje wystarczać rola żony i matki, a poza tym dopada ją niepewność związana z atrakcyjnością dla własnego męża.

Czy potrafią się wzajemnie wesprzeć i nie tylko przetrwać okres zwątpienia, ale też wyjść z niego zwycięsko?

To typowo kobieca literatura ukazująca z jednej strony siłę przyjaźni i kobiecego wsparcia, z drugiej samonakręcającą się spiralę absurdów i intryg, które mogą urodzić się tylko podczas spotkań mamusiek na przedmieściach. Spotkań przy winie i opowieściach o operacjach plastycznych ukazujących w sposób wręcz przejaskrawiony ich płytkość i zepsucie. A może będących tylko fasadą dla problemów, o których w idealnym świecie przecież głośno się nie mówi?

Seria „Mała czarna” skupia dokładnie takie książki, w których znajdziecie sporo rozrywki i nieco powodów do przemyśleń, jednak zakończenie zawsze okazuje się powodem do uśmiechu, więc podobnie jak inne powieści w tej serii i ta jest idealnym wyborem na weekend czy urlop.