Opinia na temat książki Nie ma

"Reportaż musi mieć ten szczegół, przewodnią myśl. Szczegół zbliża, jest metaforą godności. Bez szczegółu nie ma ogółu. (...) Reportaż jest pisany uczciwie, ale nie jest obiektywny - zależy od reportera, z nadzieją, że jest uczciwie napisany" - to słowa Mariusza Szczygła. Ja w jego książce "Nie ma" odnalazłam odpowiedź na postawione przez niego pytanie do mnie "... czy nie ma?". Ja już wiem i myślę, że każdy odnajdzie odpowiedzi, bo one kryją się między stronami, czają się w zdaniach, skrywają między słowami. Trzeba tylko uważnie ich wypatrywać...choć może się przydarzyć jedno wielkie pominięcie...

Ktoś wyłapał ciekawy zlepek słowny i ułożył w prezencie dla autora takie słowo: "zastostron" - nie będziemy pamiętać. Ja wiele reportaży zapamiętałam. Niesamowity o siostrach bliźniaczkach jednojajowych - Zofii i Ludwice Woźnickich, z której jedna była matką chrzestną Lecha Kaczyńskiego. Z tego mogłaby być samodzielna książka bo materiał niezwykły. Szczególnie jak się dowiemy jak ten materiał powstawał. Zawsze mnie to ciekawiło. Kilka stron napisania ale jak ten materiał został zebrany, jak autor na niego trafił, jak dotarł do tych wszystkich materiałów, kto mu pomagał i wiele innych pytań przyszło do mnie w trakcie czytania książki.

Pięknie opisana relacja Mariusza Szczygła i jego ojca. O dwóch Panach, którzy tak pięknie razem się dziwili - tak bym nazwała tę ich relację w książce.

Zaskoczyło mnie życie czeskiej poetki spisane w exelu...ale już za chwilę pomyślałam sobie...przecież nasze życie też jest w exelu...takie CV przecież i aż się można zadumać jaka wyjdzie suma zysków i strat.

Wiele innych jeszcze ciekawych reportaży. Zauważyłam już dawno, że Mariusz Szczygieł zadaje najprostsze pytania i jego rozmówcy chcą mu na nie odpowiadać, bo mu ufają.
W reportażu najważniejsze to nie nudzić i nie szkodzić. Ja się zaczytywałam. Dobra książka.