Opinia na temat książki Nie opuszczaj mnie

Gdzie zaczyna się człowieczeństwo? Czy można określić jakąś granicę - od której można nazwać człowieka - człowiekiem? O tym właśnie jest ta książka. Gdy zastanawiałam się - czym różnią się bohaterowie od reszty pełnoprawnych ludzi, jedyne, co przyszło mi do głowy, to brak jakichkolwiek oznak instynktu samozachowawczego. Bohaterowie idą jak baranki na rzeź, nie próbują uciekać, zmienić czegokolwiek - jak dzieci wierzą w legendę o miłości, która odroczy wyrok, ale samego DZIAŁANIA, planowania - po prostu brak. Nie ma nic na temat czy wszędzie jest tak, jak wokół bohaterów, ale to tylko potęguje nastój beznadziei. Książka - w odróżnieniu od filmu, który od razu na początku rozwiązuje największą tajemnicę - dawkuje grozę stopniowo, odkrywając powoli straszną prawdę. A narratorem jest osoba z uczuciami, myślami i historią - czy Ty nazwałbyś ją człowiekiem - a może jednak zgodziłbyś się na donację ? Najgorszym wydawać się może, ze każda ze stron ma swoje racje i definiowanie człowieka jako byt samodzielny - zależne jest tylko od tego, po której stronie się stoi. Wspaniała, wstrząsająco niepozorna historia - o której można długo myśleć i dyskutować.