Kathy, Ruth i Tommy uczą się w elitarnej szkole z internatem - idyllicznym miejscu w sercu angielskiej prowincji. Nauczyciele kładą tu szczególny nacisk na twórczość artystyczną i wszelkiego rodzaju kreatywność. Tym, co odróżnia tę szkołę od innych jest fakt, że żaden z uczniów nie wyjeżdża na ferie do rodziny. Życie w Hailsham toczy się pozornie normalnym trybem: nawiązują się młodzieńcze przyjaźnie, pierwsze miłości i kontakty seksualne, dochodzi do konfliktów między uczniami a nauczycielami. Stopniowo, w wyniku przypadkowych napomknień i aluzji, odsłania się ponura, zarazem przerażająca tajemnica... Czy miłość, która połączy Kathy i Tommy'ego wystarczy, by odmienić los, który od początku był im pisany?
Nie opuszczaj mnie
Kazuo Ishiguro
7.9
/10
Ocena 7.9 na 10 możliwych
Na podstawie 56 ocen kanapowiczów
Na podstawie 56 ocen kanapowiczów
/o-895676/n/nie-opuszczaj-mnie)
Popraw tę książkę
|
Dodaj inne wydanie
7.9
/10
Ocena 7.9 na 10 możliwych
Na podstawie 56 ocen kanapowiczów
Na podstawie 56 ocen kanapowiczów
Opis
Data wydania: 2005-10-24
ISBN: 978-83-7359-273-5, 9788373592735
Wydawnictwo: Albatros
Kategoria:
Literatura piękna
Stron: 320
Mamy 9 innych wydań tej książki
Autor
/53eed314e6163238145a6a69accf3e70/n/kazuo-ishiguro)
Kazuo Ishiguro
Urodzony 8 listopada 1954 roku w Japonii (Nagasaki)
Kazuo Ishiguro - brytyjski pisarz pochodzący z Japonii. W 1986 r. dostał nagrodę Whitbread Award za powieść "Malarz świata ułudy" , a w 1989r. zdobył nagrodę Bookera za "Okruchy dnia", która doczekała się także ekranizacji. Laureat Nagrody Nobla w d...
Pozostałe książki:
/ab17ddc0de03f2df755848560abb31cf/n/nie-opuszczaj-mnie)
/db83f6f6c5c968d2036a09f72f1de618/n/klara-i-slonce)
/deb76e7f85830e6c50cd3d7c54aeed0e/n/okruchy-dnia)
/dd435ae83e70749478dc2cb910f17f83/n/pejzaz-w-kolorze-sepii)
/9303dd0909f7e4cba04917fbf6a41b30/n/malarz-swiata-uludy)
/9477b7837afee3d2e113da57eec7f640/n/kiedy-bylismy-sierotami)
/7cfd60b7f948adf98f832c25fd4f1eff/n/nokturny)
/50479470e599a39a63b1cbe4601fa8a5/n/pogrzebany-olbrzym)
/dab763ed-af06-4539-875a-7bbefb79a6fa/n/niepocieszony)
/o-451842/n/remains-of-the-day)
/6fa905e4-65a7-4fa7-b8a7-870fc1a93051/n/come-rain-or-come-shine)
/o-421651/n/pale-view-of-hills)
Wszystkie książki Kazuo Ishiguro
Gdzie kupić
Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
2 osoby szukają tej książki
Moja Biblioteczka
Już przeczytana? Jak ją oceniasz?
Recenzje
Cena życia
WYBÓR REDAKCJI
3.02.2022
Właśnie skończyłam kolejne spotkanie z laureatem literackiej Nagrody Nobla. Tym razem jest to Kazuo Ishiguro, który zaprezentował się ze swoim „Nie opuszczaj mnie”. Tytuł sugerujący romans, ale – uwierzcie mi – zawartość nie ma w sobie odrobiny romantyzmu. Określeń szukałabym raczej na drugim końcu skali, sam zaś wydawca zdefiniował książkę w kate... Recenzja książki Nie opuszczaj mnie
@czytamduszkiem
× 10
Idylla czy koszmar?
29.11.2019
Na pierwszy rzut oka „Nie opuszczaj mnie” to wspomnienia dzieciństwa i młodości Kathy H., kronika pierwszych miłości i konfliktów z rówieśnikami, nota bene bardzo wiarygodnie przedstawiona, bogata w niuanse, dygresje, świetnie oddająca nastrój nastoletnich rozmów. Narratorka, zagłębiając się we własnej przeszłości, bardzo dokładnie analizuje wydar... Recenzja książki Nie opuszczaj mnie
@Beata_
× 7
Nie daj się zwieść tytułowi -to nie jest powieść o miłości, a ostrzeżenie przed kierunkiem po...
14.09.2021
Nie opuszczaj mnie to powieść opublikowana w 2005 roku przez brytyjskiego pisarza o japońskich korzeniach- Kazuo Ishiguro. Już sam fakt, że powieść została nominowana do Nagrody Bookera świadczy o tym, że nie mamy tu do czynienia z prostą i powierzchowną historią osadzoną w świecie science fiction. Jako że tytuł spotkał się z dużym zainteresowanie... Recenzja książki Nie opuszczaj mnie
@Lady_in_Red
× 2
Życie w służbie życia
9.01.2021
Książka "Nie opuszczaj mnie" została wydana przez brytyjskiego autora japońskiego pochodzenia na 12 lat przed przyznaniem mu Nagrody Nobla. Sam tytuł książki nie jest intrygujący i sugeruje czytelnikowi, że będzie miał do czynienia z typowym romansem, być może z domieszką melodramatu. Osobiście dałam się na to nabrać, choć przytłaczająca atmosfera... Recenzja książki Nie opuszczaj mnie
@edytre
× 2
Moja opinia o książce
Opinie i dyskusje
Przeczytane
Literatura obca
Z książek Ishiguro to ta mi się spodobała bardzo ze względu na ciekawą fabułę oraz mądre przesłanie. To opowieść o człowieczeństwie, które nigdy nie powinno przesłaniać technologii. Bardzo motywująca powieść.
× 7
|
link
|
AL
@aliteracja
2007-12-20
8
/10
Przeczytane
Pierwsze słowa, które przywodzi na myśl ta książka to: bezbrzeżny smutek. To potwornie smutna, przygnębiająca, dołująca, rozpaczliwa (synonimy można mnożyć) opowieść. Dla mnie jest to książka o tym, że żyjemy zarazem pogodzeni ze swoja kondycją, byciem tu i teraz i tym do czego zostaliśmy powołani, a jednocześnie mamy nadzieję, że jest coś więcej. Nadzieję, że uda nam się wyjść poza nasze własne ograniczenia, że możemy zadecydować o sobie i uniknąć przeznaczenia, doznać ułaskawienia, doświadczyć szczęścia zanim nastąpi ostateczne. Gdyby bohaterowie książki cytowali poezję mówiliby: „Jesteśmy statystami, suflerami w budkach, lecz nici opowieści są w cudzych rękach. To jasne, że chodzi o jakaś alegorię.” Ale okazuje się, że nie ma nic więcej. Zbawienie jest plotką, ułudą. Jest tylko przeszłość, wspomnienia, utracone okazje, i chwile zatrzymane w pamięci, a przyszłości innej od tej, do której zostali przeznaczeni nie ma. PS. Jest bardzo możliwe, że mam jakaś nadwrażliwość, bo w wywiadzie z Ishiguro w Tygodniku Powszechnym dziennikarz powiedział o tej książce: „Mimo tej przygnębiającej perspektywy Pańska ostatnia powieść jest niezwykle radosna”. Hm...
× 5
|
link
|
@closer
2013-04-22
8
/10
Przeczytane
Posiadane
książka wciągnęła mnie całkowicie. jak zaczęłam czytać to od razu chciałam dojść do końca by dowiedzieć się, co wydarzyło się dalej (a właściwie wcześniej, bo cofamy się we wspomnieniach narratorki). mimo że jest zaznaczone, że akcja toczy się u schyłku dwudziestego wieku, to jednak wydarzenia wydają nam się pochodzić raczej z przyszłości. poruszana tematyka jest bardzo poruszająca i zmusza do refleksji. bardzo podoba mi się, iż historia powoli wyłania się ze wspomnień narratorki, gdyż wspomnienia przedstawione są fragmentarycznie i bez porządku chronologicznego. jedyne, co mnie drażniło to kwestia przedstawienia podejścia do seksu, ale wiem, że wynikało to ze specyfiki książki. ogólnie polecam.
× 3
|
link
|
Przeczytane
☘️ Przeniesione z LC
👨 autor : Ishiguro Kazuo
Dobrze jest dać pisarzowi szansę , nawet jak zdarzy mu się popełnić słabszą książkę . Po zdecydowanie mniej dobrej w mojej opinii '' Kiedy byliśmy sierotami '' , Kazuo Ishiguro znowu wzniósł się na wyżyny swoich literackich możliwości , a raczej wzniósł się wcześniej , gdyż '' Nie opuszczaj mnie '' została wydana wcześniej niż wspomniana wyżej '' Kiedy byliśmy sierotami ''. To tylko ja przeczytałam je nie w tej kolejności co trzeba było . Zresztą nie to jest ważne , ważne jest iż ta książka dostarczyła mi mnóstwo emocji i mnóstwo strachu...Często czytając jakąś książkę '' przymierzam ją '' do rzeczywistości , myślę sobie o niej i o historii którą opowiada i zastanawiam się co by było gdyby...to wszystko wydarzyło się naprawdę . Gdyby to nie była tylko fikcja literacka , ale najprawdziwsze wydarzenia i wierzcie mi w przypadku tej historii , przeraziłam się nie na żarty . Książka jest podzielona na trzy części . Na początku pierwszej części poznajemy trzydziestoletnią Katy H i to ona jest narratorką owej opowieści . Jej oczami poznajemy dwójkę jej przyjaciół i całą historię . Katy H , Ruth i Tommy uczą się w elitarnej szkole z internatem , o nazwie Hailsham , gdzieś na angielskiej prowincji . Nie było by w tym nic dziwnego , dzieci jak to dzieci , bawią się grają w piłkę , naśmiewają się z kogoś słabszego i mniej zaradnego , robią różne psikusy itd . Ale są też i różnice między wychowankami Hailsham a innymi dziećmi . Te z Hailsham , nie mogą wychodzić poza teren szkoły , ...
× 2
|
link
|
EK
@EwaK.
2022-12-05
8
/10
Przeczytane
Najpierw trochę się ciągnęło, ale nie było nudno. Dość szybko okazało się o co chodzi, tak z grubsza. I już się nie dłużyło, tylko przeraziło. Potem wzruszyło, zadziwiło, znów przeraziło. I było tak bardzo smutno! Pozostawiło niesmak i nadzieję, że to się nigdy nie zdarzy. Choć prawdę mówiąc nie mogę być pewna, że na pewno w tej, czy w innej formie to się gdzieś w tej chwili nie dzieje.
Laboratoria? Eksperymenty? Postęp. Chęć długiego i zdrowego życia.
Uważam, że używanie w opinii o tej powieści słów określających kim są uczniowie szkoły, czym jest donacja lub kim jest opiekun, to wyrządzanie książce i jej przyszłemu czytelnikowi krzywdy. Postaram się więc nie zepsuć nikomu lektury.
Wykreowany przez autora świat jest dziwaczny i nie wiadomo skąd się wziął, zostaliśmy przeniesieni do jakiejś alternatywnej rzeczywistości? Pełnej współczesnego niewolnictwa, a zaludnionej bohaterami wzorowo i z dumą wypełniającymi obowiązkI. Czy są w stanie zmienić swój los, a może potulnie godzą się na wszystko, co zaplanowało im życie? Może i chcieliby, ale to poczucie obowiązku!
Ogólnie to powieść, która jest przyczynkiem do rozważań o człowieczeństwie, życiu i etyce. Co może się zdarzyć, w którą stronę może podążyć świat. Co można usprawiedliwić w imię wyższego dobra. I o majstrowaniu przy długości i jakości życia. O tym samym myślałam czytając „Nowy wspaniały świat”, czy „Klarę i słońce”.
Powieść mnie nie urzekła, bo taki temat nie może oczarować, ale ...
Laboratoria? Eksperymenty? Postęp. Chęć długiego i zdrowego życia.
Uważam, że używanie w opinii o tej powieści słów określających kim są uczniowie szkoły, czym jest donacja lub kim jest opiekun, to wyrządzanie książce i jej przyszłemu czytelnikowi krzywdy. Postaram się więc nie zepsuć nikomu lektury.
Wykreowany przez autora świat jest dziwaczny i nie wiadomo skąd się wziął, zostaliśmy przeniesieni do jakiejś alternatywnej rzeczywistości? Pełnej współczesnego niewolnictwa, a zaludnionej bohaterami wzorowo i z dumą wypełniającymi obowiązkI. Czy są w stanie zmienić swój los, a może potulnie godzą się na wszystko, co zaplanowało im życie? Może i chcieliby, ale to poczucie obowiązku!
Ogólnie to powieść, która jest przyczynkiem do rozważań o człowieczeństwie, życiu i etyce. Co może się zdarzyć, w którą stronę może podążyć świat. Co można usprawiedliwić w imię wyższego dobra. I o majstrowaniu przy długości i jakości życia. O tym samym myślałam czytając „Nowy wspaniały świat”, czy „Klarę i słońce”.
Powieść mnie nie urzekła, bo taki temat nie może oczarować, ale ...
× 2
| Komentarze (2)
|
link
|
@bruxa
2014-09-29
10
/10
Gdzie zaczyna się człowieczeństwo? Czy można określić jakąś granicę - od której można nazwać człowieka - człowiekiem? O tym właśnie jest ta książka. Gdy zastanawiałam się - czym różnią się bohaterowie od reszty pełnoprawnych ludzi, jedyne, co przyszło mi do głowy, to brak jakichkolwiek oznak instynktu samozachowawczego. Bohaterowie idą jak baranki na rzeź, nie próbują uciekać, zmienić czegokolwiek - jak dzieci wierzą w legendę o miłości, która odroczy wyrok, ale samego DZIAŁANIA, planowania - po prostu brak. Nie ma nic na temat czy wszędzie jest tak, jak wokół bohaterów, ale to tylko potęguje nastój beznadziei. Książka - w odróżnieniu od filmu, który od razu na początku rozwiązuje największą tajemnicę - dawkuje grozę stopniowo, odkrywając powoli straszną prawdę. A narratorem jest osoba z uczuciami, myślami i historią - czy Ty nazwałbyś ją człowiekiem - a może jednak zgodziłbyś się na donację ? Najgorszym wydawać się może, ze każda ze stron ma swoje racje i definiowanie człowieka jako byt samodzielny - zależne jest tylko od tego, po której stronie się stoi. Wspaniała, wstrząsająco niepozorna historia - o której można długo myśleć i dyskutować.
× 2
|
link
|
@Miss_Jacobs
2011-03-09
„Nie opuszczaj mnie” to urzekająca opowieść o dojrzewaniu, pierwszych i ostatnich miłościach, śmierci oraz istocie człowieczeństwa. Jedna z lepszych literackich alegorii życia, jakie dane mi było czytać.Nie mogłam oderwać się od tej lektury. „Spijałam” każde słowo jakby było upragnioną ambrozją. Od pierwszej strony panuje nastrój tajemnicy, smutku. Autor jednocześnie mówi i nie mówi Nam, o czym jest jego książka. Swoje karty odkrywa bardzo powoli by na koniec zostawić asa, którym jest niesztampowe zakończenie. Pierwszoosobowa narracja zbliża czytelnika do bohaterów. Powoduje, że wydają się oni realni, niemalże namacalni. Wszystko opisywane jest z perspektywy czasu. Wspomnienia, więc często łączone są z dygresjami, co daje wrażenie działania ludzkiej pamięci i wszystkich procesów z tym związanych.
× 2
|
link
|
@hospitalizacja
2011-06-28
8
/10
Przeczytane
lekka powieść, w sam raz na wyjazd. Nie wymaga zbytniego skupienia, jest napisana prostym językiem. Jednak mnie urzekła niekonwencjonalnym przedstawieniem alternatywnego świata. Zdecydowanie polecam.
× 2
| Komentarze (1)
|
link
|
@wojciechowska.am
2019-11-24
6
/10
Przeczytane
Ciężko stwierdzić, czy mi się podobała ta książka. Koleżanka dając mi ją, od razu zaspojlerowała, że to opowieść o ludziach, którzy są klonami. W związku z tym, czytając wypowiedzi Kathy H., głównej bohaterki, w zasadzie wiedziałam, dlaczego mówi, to co mówi, i dlaczego takie ma uczucia a nie inne względem różnych spraw. Podejrzewam, że gdybym nie wiedziała o czym czytam, to rzuciłabym tą książkę w cholerę, za przeproszeniem, zwłaszcza, że w pewnym momencie zaczęła się okrutnie dłużyć. Ponadto, mam wrażenie, że ta książka to retrospekcja na retrospekcji, i o ile lubię takie zagrania literackie, to tutaj było to spore nadużycie. Poza tym sama historia całkiem mi się podobała - choć nie wiem, czy wyciągnęłam z niej dobre wnioski, i czy ją dobrze zrozumiałam, a zrozumiałam, że była smutna, poruszała kwestie etyczne klonowania i konsekwencji, jakie ono za sobą niesie (bo przecież to wciąż ludzie i mają swoje życie oraz uczucia) a także przemijania i tego, jak ciężko naprawić pewne błędy.
× 1
|
link
|
@Jjolka
2015-08-06
Niedokończone - brak czasu \\ - brak chęci
Za pierwszym razem przerwałam czytanie bo dorwałam lepszą pozycję, ale wiedziałam że kiedyś znów po nią sięgnę. I teraz nie dałam rady. Przerywam. Oddaje do biblioteki. Nie potrafię wczuć się, poczuć tej powieści. A chcę bo zainteresowała mnie ekranizacja. Za jakiś czas pewnie spróbuję ponownie.
× 1
|
link
|
MA
@MmeChanel
2011-01-18
10
/10
Przeczytane
Przede wszystkim poruszająca, skłaniająca do refleksji, żałuję tylko, ze najpierw zobaczyłam film!! Standardowo książka lepsza:)
× 1
|
link
|
@dustfinger
2011-09-15
10
/10
Przeczytane
Świetna książka. Smutna, klimatyczna, tragiczna, ale na swój sposób urzekająca. Prawdziwie warta poświęconego jej czasu.
× 1
|
link
|
@piwonia
2009-09-12
Przeczytane
Moje
Zaczęłam ale nie mogłam dotrzeć nawet do 10 strony może spróbuje jeszcze raz ???
× 1
|
link
|
@elodonat
2009-07-31
10
/10
Przeczytane
bardzo dobrze się czyta, wciągająca ale przerażająca.
× 1
|
link
|
@rownonoc
2011-09-16
10
/10
Przeczytane
Interesująca wciągająca bardzo smutna. polecam
× 1
|
link
|
Zaloguj się aby zobaczyć więcej
Cytaty z książki
“I zobaczyłam małą dziewczynkę z zamkniętymi oczami, przyciskającą do piersi ten stary miły świat, o którym w głębi serca wie, że się kończy.”
/53eed314e6163238145a6a69accf3e70/n/kazuo-ishiguro "Kazuo Ishiguro")
