Nie opuszczaj mnie recenzja

Książka "Nie opuszczaj mnie" została wydana przez brytyjskiego autora japońskiego pochodzenia na 12 lat przed przyznaniem mu Nagrody Nobla. Sam tytuł książki nie jest intrygujący i sugeruje czytelnikowi, że będzie miał do czynienia z typowym romansem, być może z domieszką melodramatu. Osobiście dałam się na to nabrać, choć przytłaczająca atmosfera lektury od początku wzbudzała moje poważne zastrzeżenia. Nie mogłam zrozumieć, dlaczego w elitarnej angielskiej szkole, jaką była ponoć Hailsham, nie ma nigdy mowy o rodzicach (czy też innych krewnych) wychowanków, którzy przecież finansują tę szacowną instytucję. Ponadto pojawiały się kolejne niedomówienia i wątpliwości. Zadawałam sobie np. pytanie: Dlaczego szkoła tak często kierowała uczniów na badania lekarskie?Czyżby chodziło tutaj o kształcenie przyszłych kosmonautów? A może to majętni rodzice domagali się tak częstych badań z troski o swoje dzieci? Wreszcie przyszła kolej na najbardziej trudną do przełknięcia informację, przekazaną wychowankom Hailsham przez ich nauczycieli. Otóż okazało się, iż zarówno uczennice jak i uczniowie są bezpłodni, w związku z tym seks nie wiąże się z ryzykiem nieplanowanej ciąży, lecz, o czym informowali pedagodzy, przygodny seks może stanowić zagrożenie dla cennego zdrowia wychowanków. O miłości, czy wierności w kontekście seksu nie wspominano, młodzież więc niekiedy przypominała króliczki. No, ale skąd miałyby się wziąć wzorce w tym wyizolowanym środowisku, w jakim młodzi dorastali. I być może celowo pozbawiono ich zdolności reprodukcyjnych już w dzieciństwie - w jakim celu? I co na to rodzice? A może dzieci są sierotami? W każdym bądź razie główna bohaterka i narratorka powieści Kathy, z której perspektywy oglądamy wydarzenia również przeżywa duże rozterki i to zbliża ją do sytuacji, w której tkwi większość nieświadomych skrywanej mrocznej tajemnicy czytelników (czeski film!). Szkolna sympatia Kathy, odrzucany przez rówieśników Tommy, dzieli się z nią informacjami uzyskanymi od bezkompromisowej nauczycielki, której nie podoba się zatajanie przed uczniami pewnych informacji. Jej zdaniem wychowankowie mają do nich pełne prawo. Z tego powodu, o czym dowiadujemy się o wiele później, zbuntowana nauczycielka traci posadę. Wzruszająca jest też scena, w której dziewczynakaa słuchając piosenki pt "Nie opuszczaj mnie", do której nawiązuje tytuł książki, tańczy i myśli przy tym o swoim dziecku, jeszcze nieświadoma swojej ułomności. Należałoby też wspomnieć o silnych więzach przyjaźni łączących niektórych wychowanków. To właśnie w imię przyjaźni Kathy rezygnuje z szansy na miłość i spełnia prośbę Ruth, która po zerwaniu z Tommym chciałaby dzięki pośrednictwu Kathy do niego wrócić. A sama Kathy? Wstydzi się, że pierwszego razu nie ma jeszcze za sobą i nie widzi związku między seksem a miłością. Na tym kończy się pierwsza z trzech części intrygującej powieści Kazuo Ishiguro. Druga część opowie o wspólnym życiu gromady wychowanków już bez nadzoru opiekunów po opuszczeniu murów szkoły. Natomiast trzecia o misji, narzuconej absolwentom Hailsham przez społeczeństwo, do której to przygotowywała ich elitarna szkoła. Oni sami traktują ją jakby była nieodwracalnym fatum, nawet nie podejmując próby podążenia własną ścieżką (szkolna indoktrynacja zrobiła swoje). Dlaczego struktura powieści jest trójdzielna? Dlaczego to właśnie trójka bohaterów stoi na jej pierwszym planie? Liczba "3" tradycyjnie wiązana jest z Biblią, najpopularniejszą księgą świata. Z Trójcą Świętą - naszymi bohaterami? Warto też jeszcze raz przypomnieć ich imiona: Ruth, Tomasz i Katarzyna. Ruth to jedna z najsłynniejszych postaci kobiecych w Biblii, którą Bóg w nagrodę za posłuszeństwo obdarował płodnością, Tomasz jest biblijnym niedowiarkiem, a Katarzyna z Sieny to patronka Europy. Dlaczego autor właśnie te chrześcijańskie imiona nadaje swoim bohater(k)om? Przeczytajcie, a przekonacie się sami!