Nocami krzyczą sarny

Powieść Katarzyny Zyskowskiej pt. „Nocami krzyczą sarny” przypisana jest do literatury pięknej, ale zawiera w sumie kombinację różnych gatunków – prócz pięknego stylu, mam tu sporo z powieści historycznej, psychologicznej, a nawet kryminalnej... Historia podzielona jest na trzy: trzy czasy, trzy bohaterki. Łączy je miejsce i historia, która odmieniana przez różne przypadki jest historią ciągle się powtarzająca... Miejsce to mała miejscowość w Górach Sowich, historia to opowieść o krzywdach, traumach, tajemnicach, niepamięci... Mamy czasy II wojny światowej przedstawione oczami Niemki, która wychowana w nurcie nazizmu jednak dosyć szybko zdaje sobie sprawę, że chyba nie całkiem powinna wierzyć we wszystko co jej mówią – w końcu słowa, to tylko słowa, prawda? Mamy lata 90te, nastolatkę, bunt, Nirvanę, Miasteczko Twin Peaks i młodzieńcze szaleństwa, ale gdzieś głęboko też niedogadanie międzypokoleniowe, brak znajomości historii przodków, co prowadzi do niemożności określenia własnego jestestwa. No i lata współczesne, bohaterkę-pisarkę, która poprzez książkę chce poradzić sobie z traumą z przeszłości, zamknąć tamten etap i zacząć normalnie żyć. Wszystko to pisane jest prostym, acz momentami delikatnie lirycznym stylem, jest pełne emocji i napięcia wynikającego z unoszącej się nad wszystkim zagadki. Proza mocna, wciągająca i ważna, bo podkreślająca człowieczeństwo i wagę historii w historii jednostki. Zdecydowanie warto przeczytać!

,,Praca jest w życiu najważniejsza. Człowiek mierzy się jej wartością. Jest tym, co wytworzy, albowiem tylko tyle po nim pozostaje ".

To bardzo mądra książka. Przenosi nas do czasów dawniejszych i obecnych, przy czym nie zawiera twardej gwary starszych osób. Niekiedy mamy użyte dawniejsze sformułowanie, ale reszta rzeczy jest opisana nie tyle współcześnie, co prosto i zwyczajnie. Dopiero wszelkie opisy przyrody, wiejskich miejsc, czy rzeczy, gdy są wspominane, służą jako najwyższa poezja. Czytając ją wielokrotnie się wzruszyłam, gdyż oczami wyobraźni widziałam swoich dziadków i wujków, których dawno już nie ma. Nasza postać przeżywa jazdę polonezem caro, wychwala jaki jest nowoczesny, jakie ma piękne siedzenia i od razu przypomniałam sobie ten samochód, kiedy raz wujek zabrał nas nim do sklepu. Tyle wspomnień do mnie wróciło i wydawało mi się nawet, że historia opowiada po części moje życie. Starsza kobieta zaznacza tutaj, że gdzie się urodziła, tam chce umrzeć. Dodali tu przysłowie o starym drzewie, by go nie przesadzać, ale ja tu widzę coś innego. Chodzi o to, że skoro człowiek wiele lat mieszka w jednym miejscu, to po pierwsze, czuje się tam bezpiecznie. Często też wspomina osoby, które się tam wychowały, oczyma wyobraźni widzi zabawne momenty, pamięta pierwsze zauroczenia. I teraz starając się tą osobę umieścić gdzie indziej, tak naprawdę odbiera mu się wszystko, co kiedykolwiek sprawiało mu radość. Odbiera się mu wspomnienia, czyli całą jego przeszłość. Dla...

„Nocą krzyczą sarny” chwyta za serce i nie wypuszcza do ostatniego zdania. To jedna z tych historii, która zapada w pamięć na długie lata. Katarzyna Zyskowska opowiedziała historie kobiet osadzonych w trzech przestrzeniach czasowych: w trakcie drugiej wojny światowej, w latach 90tych XX wieku i współcześnie. Wszystkie bohaterki połączyła tragedia, wobec której nie można przejść obojętnie.

To co dotknęło te kobiety, sprawiło im niewyobrażalny ból, zabiło w nich poczucie bezpieczeństwa i własnej wartości. Każda z nich musi podejmować bardzo trudne decyzje i mierzy się z trudami życiowymi w samotności. I właśnie to uczucie – samotność, wylewa się z kart tej książki. Samotne przeżywanie tragedii wojny, śmierci najbliższych osób, samotność, brak miłości i wsparcia matki, samotne macierzyństwo, samotne życie na odludziu i brak zrozumienia otoczenia -to nie nastraja optymistycznie i cała historia jest niezwykle melancholijna i smutna, ale taka miała być, bo takie bywa życie.

Osadzona w Górach Sowich opowieść, sprawia, że ten region Polski staje się nie tylko tłem całej opowieści, ale tajemniczość i nieodkryte sekrety gór zachęcają czytelnika, by zajrzeć w ten rejon i sprawdzić czy tam rzeczywiście krzyczą sarny. Ta historia jest tak spójna, tak klimatyczna, że czytelnik zatraca się w niej bez reszty. Główne bohaterki mimo dramatu jaki je spotkał to konkretne, wyraziste postaci, które zostają w pamięci, a ich los nie pozostawia ...

„Nocami krzyczą sarny. Na łąkach trwają gody. Powietrze pachnie majem, życiem rozkwitającym w trawach i nowym początkiem. I końcem.”

Czy znacie pisarzy, który potrafią zaczarować słowami?
Katarzyna Zyskowska jest niezwykłą czarodziejką… Posiada niebywały dar… zatopiłam się w jej kolejnej historii i przepadłam. Czułam jakbym zawędrowała do świata pełnego magii, magii słowa, magii myśli i kreacji.
Historia, którą poznajemy w jej najnowszej książce jest trudna, bolesna, pełna zawiłości, ale tak pięknie przedstawiona, tak bardzo porywająca, że teraz kiedy znam już ją w całości siedzę na fotelu i cały czas rozmyślam o Mareice, Mariannie, Marii…

To opowieść, w której wędrujemy po Górach Sowich i po różnych czasach, po to aby poznać pewną rodziną, historie istnień ludzkich… aby poznać ból z jakim każda z tych trzech wspomnianych kobiet musiała się zmierzyć. Choć żyły w różnych czasach to każda z nich walczyła z losem… cierpkim, gorzkim, zawiłym, trudnym, przenikliwym.
Czy warto znać swoje korzenie, czy warto wiedzieć kim naprawdę jesteśmy? O tym przekonuje się Maria, która musi uporać się z demonami przeszłości, demonami swojej młodości… a przedstawione historie każdej z kobiet pozwalają rozumieć, nie tylko jej, ale rówież Tobie, dlaczego musiały milczeć przez lata, dlaczego ich dni były owiane szarością, mgłą, co musiały ukrywać i dlaczego… i każdy z tych głosów jest ważny, każdy ma prawo wybrzmieć i musi zostać usłyszany, więc pozwól im mówić i p...

Gdy sięgnęłam po najnowszą powieść Katarzyny Zyskowskiej byłam naprawdę zaintrygowana.
Miałam bowiem otrzymać na jej kartach historię niezwykłą , wstrząsającą i na wskroś tajemniczą.
I dokładnie tak się stało, powiem więcej tej książki nie dało się odłożyć nie odrywając wszystkich wyjątkowo trudnych i boleśnych tajemnic, trzech kobiet , które autorka uczyniła narratorkami tej hipnotyzującej , spowitej magii historii , która naprawdę poruszyła moje serce i duszę.
A wszystko to osadzone wśród dolin mistycznych Gór Sowich..
Maria jest poczytną pisarką , która ukończyła właśnie swą najnowszą książkę zatytułowaną " Noc Mokosz".
Kobieta skrywa jednak wiele sekretów, które pogrzebała głęboko w mrokach pamięci.
Teraz zarówno promocja literatury jak i chęć rozliczenia się z przeszłością sprawiają ,że Marysia wraca w rodzinne strony.
Czy jest gotowa na przywołanie wspomnień?
Obok wątku osadzonego w czasach współczesnych pani Katarzyna snuje na wskroś przepełnioną bólem opowieść o Mareike- młodej Niemce żyjącej w czasach II wojny światowej, a ktotej życie diametralnie zmienia się z chwilą wkroczenia Armii Czerwonej oraz polskich przesiedleńców na ziemię Dolnego Śląska.
Od tamtej chwili Mareike i Marianna -nowa mieszkanka wsi a także domu dziewczyny i jej ojca zmuszone są wspólnie zmagać się z trudami codzienności.
Jak potoczą się losy kobiet?
Jakie prawdy kryją się w górach, w miejscu , gdzie nocami krzyczą sarny?

Ta książka jes...