Nazywam się Jeff. Mam siostrę i rodziców, którzy nadal ze sobą wytrzymują. Cała nasza czwórka mieszka w prześlicznym domku w prześlicznej okolicy w prześlicznym mieście podobnym do milionów innych miast. Rodzice nigdy nas nie bili, nie molestował mnie żaden ksiądz, koledzy w szkole nie dokuczali jakoś szczególnie. Nie słucham death metalu, nie mam obsesji na punkcie brutalnych gier wideo i nie odcinam głów małym zwierzątkom.
Piętnastoletni Jeff trafia do szpitala psychiatrycznego po nieudanej próbie samobójczej. Ma spędzić czterdzieści pięć dni na oddziale dla nastolatków i wziąć udział w terapii grupowej. Chłopak jednak uparcie odmawia rozmawiania o tym, co się wydarzyło. Nie jest szczery nawet z samym sobą. Czego wstydzi się tak bardzo, że nie chce dalej żyć?
Notatki samobójcy
Michael Thomas Ford
8.1
/10
Ocena 8.1 na 10 możliwych
Na podstawie 42 ocen kanapowiczów
Na podstawie 42 ocen kanapowiczów
/ac0ea897-be82-4045-bf67-4e7b301f188f/n/notatki-samobojcy)
Lista autorów
Popraw tę książkę
|
Dodaj inne wydanie
8.1
/10
Ocena 8.1 na 10 możliwych
Na podstawie 42 ocen kanapowiczów
Na podstawie 42 ocen kanapowiczów
Opis
Tytuł oryginalny: Suicide notes
Data wydania: 2017-06-21
ISBN: 978-83-10-13186-7, 9788310131867
Wydawnictwo: Nasza Księgarnia
Cykl:
Notatki samobójcy, tom 1
Kategoria:
Literatura młodzieżowa
Stron: 272
Mamy 2 inne wydania tej książki
Autor
Michael Thomas Ford
Urodzony w 1969 roku w USA
Michael Thomas Ford to amerykański autor literatury o tematyce głównie gejowskiej. Najbardziej znany jest z serii humorystycznych kolekcji esejów „My Queer Life” oraz z nagradzanych powieści zeszłego lata, Looking for It, Full Circle, Changing Tides...
Pozostałe książki:
/5ffbea84-27d0-46a6-adb9-edc6736a7542/n/notatki-samobojcy)
/b382e430aebd05901daa08279b3c264a/n/100-pytan-i-odpowiedzi-wokol-aids)
/516ad6afd55d8fbe6a5e79b6dd2c6a38/n/notatki-samobojcy-2-kiedy-spada-gwiazda)
Wszystkie książki Michael Thomas Ford
Gdzie kupić
Księgarnie internetowe
Sprawdzam dostępność...
Ogłoszenia
Dodaj ogłoszenie
2 osoby szukają tej książki
2 osoby szukają tej książki
Moja Biblioteczka
Już przeczytana? Jak ją oceniasz?
Recenzje
O tym jak może nie być Ci do śmiechu, mimo że śmiejesz się w głos
WYBÓR REDAKCJI
8.11.2022
Ta pozycja była prezentem, więc czułam się zobowiązana dać jej szansę, choć sięgałam po nią z dużą dozą niepewności. Obawiałam się ciężkich przemyśleń bohatera, które na długo mnie przytłoczą. Czy się pomyliłam? Piętnastoletniego Jeffa poznajemy w pierwszym dniu jego pobytu na oddziale psychiatrycznym dla dzieci i młodzieży. Wiemy tylko tyle, że ... Recenzja książki Notatki samobójcy
@emilia_miszczuk
× 4
Notatki samobójcy
22.12.2020
Zaskakujący jest powód, dla którego sięgnełam właśnie po ten tytuł... Ciekawość, polecona książka, przeczytana recenzja, a może prezent? BINGO ! Prezent ...ale nie dla mnie :) W związku ze zbliżającymi się świętami robiłam resarch po rodzinie, kto jaki prezent chce pod choinkę. Ku mojemu zaskoczeniu od mojej trzynastoletniej siostrzenicy usłyszała... Recenzja książki Notatki samobójcy
@zaczytanawsobie
× 3
To jest moje życie
4.12.2020
Jeff nie może uwierzyć, że zamknęli go razem z wariatami. On tam nie powinien być. On nie pasuje do nich. Do tej podpalaczki, do dziewczyny z zaburzeniami odżywiania i do tego dziwnie milczącego chłopaka. A to, że ma blizny na rękach? To jego w pełni świadoma decyzja. Zresztą to nie ich sprawa, bo to on ma władzę nad swoim życiem, a nie inni. Czyż... Recenzja książki Notatki samobójcy
@Wilczekczyta
× 1
'' Notatki samobójcy ''
4.09.2019
Coraz częściej młodzi ludzie aby zwrócić na siebie uwagę lub wstydzą się swoich decyzji i boją się odrzucenia posuwają się do najgorszej decyzji … Ich decyzją jest odebranie sobie życia z powodu środowiska które nie wie co to '' akceptacja ''. Jeff nastolatek z normalnej rodziny , wychowany w dobrym domu , postanawia przerwać swoje życie p... Recenzja książki Notatki samobójcy
@Kasia_Galczynska
× 1
Moja opinia o książce
Opinie i dyskusje
Przeczytane
📚Bieżące :)
📘 Jedynki
"Nie mogę już oglądać wiadomości ani czytać gazet. Mam wrażenie, że ten ktoś, kto siedzi w niebie, ma wielki wór jakiegoś paskudztwa [...] i parę razy dziennie je wysypuje, doprowadzając wszystkich do obłędu"
Trochę mnie ten cytat rozbawił, a trochę wprawił w potakiwanie głową, na znak, że ja też już nie oglądam wiadomości i nie czytam gazet. Dokładnie z tych samych przyczyn co narrator książki "Notatki samobójcy" - piętnastoletni Jeff.
Kiedy go poznajemy, właśnie budzi się na szpitalnym łóżku i zupełnie nie wie skąd i dlaczego znalazł się w tym właśnie miejscu. Jego zdziwienie jest tym większe, kiedy dowiaduje się, co to jest za miejsce.
"Wyznam wam coś: widok własnego nazwiska obok słów "oddział psychiatryczny" potrafi człowiekowi zepsuć dzień"
a kiedy okazuje się, że ma dołączyć do terapii grupowej, twierdzi:
"Chcę to powiedzieć jasno: mamy tu czworo wariatów i mnie. Poznałem ich pierwszego dnia terapii grupowej. Wpierw nie chciałem w niej uczestniczyć, ale doszedłem do wniosku, że jeśli udowodnię, jaki jestem niesamowicie normalny, będą musieli mnie wypuścić"
A więc Jeff chodzi na terapię grupową i na swoje sesje indywidualne, jednak wciąż nie czuje "łączności" z grupą, wciąż zaprzecza, wciąż czuje się "normalny". Jednak nieobce mu są rozważania na temat samobójstwa i tak na przykład pyta:
"Jak bardzo trzeba się znienawidzić, aby chcieć się zlikwidować" ?
Jednak tego pytania zupełnie nie odnosi d...
Trochę mnie ten cytat rozbawił, a trochę wprawił w potakiwanie głową, na znak, że ja też już nie oglądam wiadomości i nie czytam gazet. Dokładnie z tych samych przyczyn co narrator książki "Notatki samobójcy" - piętnastoletni Jeff.
Kiedy go poznajemy, właśnie budzi się na szpitalnym łóżku i zupełnie nie wie skąd i dlaczego znalazł się w tym właśnie miejscu. Jego zdziwienie jest tym większe, kiedy dowiaduje się, co to jest za miejsce.
"Wyznam wam coś: widok własnego nazwiska obok słów "oddział psychiatryczny" potrafi człowiekowi zepsuć dzień"
a kiedy okazuje się, że ma dołączyć do terapii grupowej, twierdzi:
"Chcę to powiedzieć jasno: mamy tu czworo wariatów i mnie. Poznałem ich pierwszego dnia terapii grupowej. Wpierw nie chciałem w niej uczestniczyć, ale doszedłem do wniosku, że jeśli udowodnię, jaki jestem niesamowicie normalny, będą musieli mnie wypuścić"
A więc Jeff chodzi na terapię grupową i na swoje sesje indywidualne, jednak wciąż nie czuje "łączności" z grupą, wciąż zaprzecza, wciąż czuje się "normalny". Jednak nieobce mu są rozważania na temat samobójstwa i tak na przykład pyta:
"Jak bardzo trzeba się znienawidzić, aby chcieć się zlikwidować" ?
Jednak tego pytania zupełnie nie odnosi d...
× 17
|
link
|
Przeczytane
Jeff po próbie samobójczej trafia na przymusowy oddział psychiatryczny, z czego nie jest zbyt zadowolony. Uważa, że nie powinien tu być, zamknięty z tymi świrami. Ponieważ on jest normalny, a blizny na nadgarstkach, to jego sprawa, jego decyzja. To on dowodzi swoim życiem.
Nie jest również zachwycony obowiązkową terapią, bo przecież nie jest mu potrzebna. A jednak musi spędzić tam całe 45 dni, podczas których psychiatra stara się znaleźć rozwiązanie problemów, których chłopak się tak wypiera. Jako broń wybiera sarkazm i ironię, które jednak nie starczają na długo. Bo chociaż udaje mu się uciekać przed pytaniami innych, nigdy nie uda mu się uciec przed samym sobą.
Książka ta, to tak naprawdę dzinnik. W którym Jeff opisuje 45 dni pobytu na oddziale psychiatrycznym. Nie pisze tam jedynie o swoich problemach, a także osób nowo tam poznanych. Próby nawiązania nowych przyjaźni, czy potyczki słowne z lekarzem. Pozycja ta pokazuje tragedie młodych ludzi, niszczący wstyd oraz ich brak samoakceptacji. Dzięki świetnemu poczuciu humoru głównego bohatera, opowieść nie jest przygnębiająca, a o dziwo rozśmiesza. Nieraz sama wciąż wybuchałam śmiechem. A książka pod koniec tak zaskakuje, że nawet nie wiem ile razy podczas czytania tego powiedziałam takie głośne "Cooooooo???".
Podoba mi się, że pozycja ta pokazuje, jak otwartość i szczerość w opisywaniu swoich doświadczeń pozwala je zaakceptować i nie traktować ich jako tematu tabu. Mam jednak lekki niedosyt ze wzgl...
Nie jest również zachwycony obowiązkową terapią, bo przecież nie jest mu potrzebna. A jednak musi spędzić tam całe 45 dni, podczas których psychiatra stara się znaleźć rozwiązanie problemów, których chłopak się tak wypiera. Jako broń wybiera sarkazm i ironię, które jednak nie starczają na długo. Bo chociaż udaje mu się uciekać przed pytaniami innych, nigdy nie uda mu się uciec przed samym sobą.
Książka ta, to tak naprawdę dzinnik. W którym Jeff opisuje 45 dni pobytu na oddziale psychiatrycznym. Nie pisze tam jedynie o swoich problemach, a także osób nowo tam poznanych. Próby nawiązania nowych przyjaźni, czy potyczki słowne z lekarzem. Pozycja ta pokazuje tragedie młodych ludzi, niszczący wstyd oraz ich brak samoakceptacji. Dzięki świetnemu poczuciu humoru głównego bohatera, opowieść nie jest przygnębiająca, a o dziwo rozśmiesza. Nieraz sama wciąż wybuchałam śmiechem. A książka pod koniec tak zaskakuje, że nawet nie wiem ile razy podczas czytania tego powiedziałam takie głośne "Cooooooo???".
Podoba mi się, że pozycja ta pokazuje, jak otwartość i szczerość w opisywaniu swoich doświadczeń pozwala je zaakceptować i nie traktować ich jako tematu tabu. Mam jednak lekki niedosyt ze wzgl...
|
link
|
Przeczytane
"Kiedy zrozumiesz, że po śmierci niczego się nie boisz, przestaniesz się martwić."
Jeff przebywa na obserwacji w szpitalu psychiatrycznym po próbie samobójczej. Lekarz prowadzący zaproponował mu by prowadził notatki, które pomogą mu w poradzeniu sobie z emocjami, które doprowadziły go do targnięcia się na swoje życie. Poznaje także osoby mające podobne jak i cięższe problemy. Czy pobyt w szpitalu pomoże mu zrozumieć siebie?
Świetna, młodzieżowa książka o dorastaniu i radzeniu sobie z problemami. Jeff jest typowym nastolatkiem, który nie radzi sobie z negatywną opinią, boi się dowiedzieć czegoś o sobie. Uważam, że jest to książka dla każdego młodego człowieka. W piękny sposób pokazuje, jak sobie radzić z problemami, a także drogi w jakie można skręcić kiedy pójdzie się nie zawsze odpowiednią drogą.
Myślę, że tytuł przyciąga, a fabuła mimo tego brzmienia jest przyjemna. Momentami kontrowersyjna, jednak czyta się szybko i kibicuje głównemu bohaterowi.
Jeff przebywa na obserwacji w szpitalu psychiatrycznym po próbie samobójczej. Lekarz prowadzący zaproponował mu by prowadził notatki, które pomogą mu w poradzeniu sobie z emocjami, które doprowadziły go do targnięcia się na swoje życie. Poznaje także osoby mające podobne jak i cięższe problemy. Czy pobyt w szpitalu pomoże mu zrozumieć siebie?
Świetna, młodzieżowa książka o dorastaniu i radzeniu sobie z problemami. Jeff jest typowym nastolatkiem, który nie radzi sobie z negatywną opinią, boi się dowiedzieć czegoś o sobie. Uważam, że jest to książka dla każdego młodego człowieka. W piękny sposób pokazuje, jak sobie radzić z problemami, a także drogi w jakie można skręcić kiedy pójdzie się nie zawsze odpowiednią drogą.
Myślę, że tytuł przyciąga, a fabuła mimo tego brzmienia jest przyjemna. Momentami kontrowersyjna, jednak czyta się szybko i kibicuje głównemu bohaterowi.
|
link
|
@azetowa
2023-07-11
9
/10
Książeczka z biblioteki, a ten tytuł na półce od razu zwrócił moją uwagę. Bardzo lubię książki 'trudne' i 'ponure', więc wiedziałam że mi podpasuje. Jakby była książką, którą miałabym na stale w swojej kolekcji to zdecydowanie miałabym tam dużo znaczników. Mnóstwo wypowiedzi głównego bohatera - Jeffa, mnie dotknęło i często zatrzymywałam się dłużej na niektórych zdaniach. Podejście do życia chłopaka, który przeszedł nieudana próbę samobójczą, jest zdecydowanie czymś co daje do myślenia a nawet zmienia nasze perspektywy. Jeff w swoim notatniku opisuje każdy z 45 dni pobytu w szpitalu psychiatrycznym. Poznajemy razem z nim innych nastolatków i problemy z jakimi się borykają. Jak dużo ludzi na świecie, tak dużo opinii - często złych o egzystencji ludzkiej. Dodatkowo w książce pojawia się wątek lgbt, co na swój sposób dopełniło fabułę. Cieszę się, że sięgnęłam po tę pozycję.
|
link
|
@Eversleep
2012-09-09
Przeczytane
Moim zdaniem 'notatki' chwilami przekształcały się w 'powieść'. Ale mimo wszystko nie powiem że czekałam na coś więcej. Książka okazała się być fantastycznym oddaniem tego- co wciąż oglądamy, a czego nie do końca rozumiemy w naszym świecie. Myślę że każdy nastolatek ma w sobie trochę Jeffa, a każdy rodzic chciałby być tak opanowany w ciężkich chwilach jak Kac.
|
link
|
Przeczytane
Lit. dziecięca/młodzieżowa
„Notatki samobójcy” są książką, którą mogę polecić każdemu czytelnikowi, niezależnie od wieku. Książka jest pełna czarnego humoru, trafnych przemyśleń dotyczących życia. Czyta się ją szybko i z prawdziwą ciekawością. Michael Thomas Ford miał fajny pomysł na książkę i w pełni go wykorzystał.
|
link
|
@Betsy
2012-08-09
8
/10
Przeczytane
Warte uwagi
Przyznam, że już sam tytuł wyglądał złowieszczo, ale lektura okazała się lekka jak na temat. Dobrze dograny narrator z treścią utworu. Podobała mi się, czytało się szybko, jednak nie jest to bardzo prosta książka.
|
link
|
@__Maja__147
2022-02-19
8
/10
Przeczytane
Ta książka serio jest fajna. Mimo tytułu na prawdę przyjemnie się czyta choć sama przeżywałam ją bardzo i płakałam w niektórych momentach to czyta się ja bardzo szybko, mi zajęło to kilka godzin.
|
link
|
Przeczytane
@3livvka3
2024-04-07
9
/10
Przeczytane
@Regalia92
2023-09-20
6
/10
Przeczytane
Biblioteka
Przeczytane
Przeczytane
Przeczytane
Zaloguj się aby zobaczyć więcej
Cytaty z książki
“-(...) Co cenisz w innych?
- Prawdziwą cnotę, która krytyk się nie boi.
- A co powiesz o szczerości? - spytał Kac.
(...)
- Szczerość jest przereklamowana.
- Jak to?
- Człowiek szczery musi mówić przyjaciołom wszystko. A czasem lepiej tego nie robić.
- Podaj jakiś przykład.
- Na przykład przyjaciółka pyta, czy w jakichś dżinsach wygląda grubo. Jeśli potwierdzę, to mnie znienawidzi.
- Nawet jeśli mówisz prawdę?
- Zwłaszcza. Prawdziwy przyjaciel skłamie, że dżinsy leżą świetnie.
(str 128).”
Michael Thomas Ford
z książki
Notatki samobójcy
“Dziwnie to brzmi: zabić się. Jakby człowiek chciał zamordować samego siebie. Ale zabijanie ludzi to coś złego, a samobójstwo według mnie - nie. To przecież moje życie, nie? Wolno mi je zakończyć, jeśli taka jest moja wola Nie uważam tego za grzech. [...] Dlaczego można kogoś skazać na śmierć, ale jemu samemu nie pozwala się o niej zadecydować? (str. 61).”
Michael Thomas Ford
z książki
Notatki samobójcy
“Kiedy zrozumiesz, że po śmierci niczego się nie boisz, przestajesz się martwić.”
Michael Thomas Ford
z książki
Notatki samobójcy
× 1
Pozostałe książki z cyklu
/516ad6afd55d8fbe6a5e79b6dd2c6a38/n/notatki-samobojcy-2-kiedy-spada-gwiazda)
Notatki samobójcy 2. Kiedy ...
Michael Thomas Ford
6/10
Kontynuacja bestsellerowej powieści "Notatki samobójcy" opowiadającej o tym, co się dzieje, kiedy p...
