O pięknie

Twórczość Z.Smith jest sztuką, którą jestem w stanie docenić dopiero po jakimś czasie, a nie zaraz po przeczytaniu. Początkowo "O pięknie" odebrałam jako tradycyjną opowieść o zwaśnionych rodzinach borykających się z problemami takimi jak: zdrada, rasizm, brak porozumienia miedzy sobą itp. Dopiero później zaczęłam dostrzegać "głębsze dno" tej powieści - zagadnienia dotyczące własnej tożsamości, moralności, religijności i jeszcze wiele innych. Im bliżej końca tym więcej dzieje się między bohaterami. Ich rozmowy, relacje, uczucia, emocje, postępowanie i wybory stają się z biegiem wydarzeń coraz poważniejsze, ciekawsze, intensywniejsze i odsłaniają ich prawdziwe osobowości skryte dotychczas pod maską codzienności i rutyny.

Ta książka jakoś nie klei, ciągnie, nuży i prowadzi donikąd. Notka na okładce zapewniająca: „lekko, z humorem, w rytmie hip hopu i Mozarta nowa powieść Zadie Smith porusza najważniejsze tematy współczesności: zagadnienia tożsamości, rasy, ideologii, religii” jest moim zdaniem nadużyciem. Ta książka jest jakby „niedorobiona”, „niedopisana”, mnogość słów wcale nie przekłada się na mnogość wrażeń i refleksji czytelnika. Miałam wrażenie, że czytam i czytam, a postaci wcale nie ewoluują, że autorka stara się oddać relacje pomiędzy bohaterami, ale wychodzi jej to nieudolnie i że mimo najróżniejszych wydarzeń wszystko jakby stoi w miejscu. O tłumaczeniu, w którym niestety jest masa niedociągnięć z litości nie wspomnę...

książka lekka, przyjemna w czytaniu. niby z jednej strony porusza najważniejsze z współczesnych nam tematów, a z drugiej strony odnoszę wrażenie jakbym czytała książkę dla gospodyń domowych. kto z kim się przespał i dlaczego. to się gryzie. i w efekcie czego nie jest ,,lekko, z humorem, w rytmie hip hopu i Mozarta'', ale po prostu niedopasowanie i momentami nudno.

Przeczytałam, aczkolwiek nie do końca. Z jednej strony bardzo przyjemnie czytało mi się strony zapisane przez taki wspaniały styl pisania, jakim obdarzona jest Zadie Smith, ale z drugiej fabuła była przeraźliwie nudna. Może kiedyś jeszcze do niej wrócę, jednak na razie nie rozważam takiej możliwości.

Książka w pewien sposób pasjonująca, ilość różnych wątków przewijających się wciąga, a niezbyt duża ilość opisów nie nuży i nie irytuje.Naprawdę, moim zdaniem dobra książka.