Opinia na temat książki Oddam ci słońce

„Kiedy spotykasz pokrewną duszę, to tak jakbyś wszedł do domu, w którym już kiedyś byłeś - rozpoznajesz meble, obrazy na ścianach, książki na półkach, zawartość szuflad: znalazłbyś tam drogę nawet po ciemku.”

Noah i Jude są niezwykle utalentowanymi bliźniętami, które od zawsze stanowiły jedność. Noah jest skryty i uczuciowy. Ma duszę artysty. Jude jest zupełnie inna. Jest odważna, zbuntowana, bardzo popularna i lubi ryzyko. Mimo że różniło ich tak dużo jedno wskoczyłoby w ogień za drugie. Ale to było kiedyś...

"Oddam ci słońce" to przepiękna opowieść o relacjach pomiędzy rodzeństwem oraz rodzicami. Piękno, a jednocześnie prostota języka zachwycają. Początkowo fabuła może wydawać się mało oryginalna czy wręcz oklepana. Jednak kiedy z pozoru nieistotne elementy złączą się w całość, dostrzec można jej piękno i niepowtarzalność. Wszystko jest tu dopracowane i przemyślane w najdrobniejszym szczególe, a każdy detal ma znaczenie. Mnogość wątków powoduje, że jest niezwykle wciągająca, a przy tym zachwyca i wzrusza. Niezwykle ważnym elementem tej powieści jest sztuka. Autorka skupiła się na przedstawieniu wszystkich ważnych wydarzeń za pomocą obrazów, które w swojej głowie tworzył Noah.

Bohaterowie zostali bardzo dobrze wykreowani. Są pełni sprzeczności, mają swoje wady, popełniają błędy przez co są zwyczajnie ludzcy. To właśnie powoduje, że można się z nimi identyfikować. Autorka pokazuje jak ważne są relacje rodzinne i jak wiele może zmienić jedno małe, niepozorne kłamstwo. Całość porusza również kwestię poczucia winy i tym, jak sobie z nim radzić. Możemy obserwować jak niewypowiedziane żale nawarstwiają się ale nie brakuje tu wybaczenie oraz tęsknoty. Ta niepozorna historia jest niezwykle uniwersalna i ponadczasowa tym bardziej, że każdemu z nas nie są obce problemy z akceptacją, chęć dopasowania się czy zaimponowania rodzicom. Dlatego warto po nią sięgnąć. Z pewnością nie jest to książka, o której zapomina się zaraz po przeczytaniu.