Odwilż

Nadchodząca odwilż odkrywa to, co dotąd skrywał śnieg i lód, w tym ludzkie zwłoki. Natrafia na nie Ewelina, główna bohaterka cyklu, właścicielka miejscowego zakładu pogrzebowego.

"Odwilż" Zuzanny Gajewskiej to już trzeci tom przygód z tą nietuzinkową bohaterką, która zawsze musi wtrącić swoje trzy gorsze, do trwającego właśnie śledztwa. O dziwo w Młynarach zawsze sporo się dzieje, co może dziwić, jeśli wziąć pod uwagę rozmiary tej niewielkiej miejscowości. Jednakże jak doskonale wiemy, fikcja literacka rządzi się swoimi prawami i tą na co dzień cichą i spokojną okolicą wstrząsają nietypowe zbrodnie. Nietypowe, ponieważ wynikające nie z żądzy mordu, lecz ze splotu nieszczęśliwych okoliczności, które kończą się ogromną tragedią.
Taką też osobistą tragedię przeżywała inna bohaterka, wieloletnia ofiara przemocy domowej. I tutaj należą się autorce podziękowania, bowiem zawsze stara się ona w swych historiach przemycić ważny społecznie temat, który skłania czytelników do pewnych refleksji, uświadamia skalę problemu i przybliża go tym, którzy wciąż niewiele nań wiedzą.

Kocham takie połączenia! Pasjonująca zagadka kryminalna, wiernie oddane tło społeczno-obyczajowe i wielowymiarowe postaci z wszystkimi ich wadami i zaletami.

Była już „Burza” i „Zamieć”. Przyszła więc pora na kolejny tom serii kryminalnej z Eweliną Zawadzką, właścicielką zakładu pogrzebowego w Młynarach – „Odwilż’.

Tym razem witamy Młynary we wczesnowiosennej odsłonie. Jeszcze śnieg całkiem nie stopniał, ale nachalna mżawka gorliwie mu w tym pomaga. Jest więc szaro, pochmurno, mgliście, ponuro.. Pod taką mizantropijną osłoną może kryć się niekoniecznie tylko budząca się z zimowego snu przyroda..

Ewelina Zawadzka, kobieta po przejściach, dzielna samotna matka i zaradna bizneswomen słynąca z tego, że zawsze chadza własnymi ścieżkami - podczas porannego spaceru natrafia na ciało topielca. Lokalna policja ma więc do wykonania stosunkowo proste zadanie: ustalić tożsamość ofiary i przyczynę jej śmierci. Sprawa jest jednak bardziej skomplikowana, niż wszystkim się wydaje na pierwszy rzut oka..

Tym razem Autorka porusza trudny i ważny temat przemocy domowej. Realistycznie przestawia postać kobiety – żony i matki, która stała się ofiarą przemocy i niemocy męża, ojca swoich dzieci. Mamy tu obraz domowego piekła zgotowanego najbliższym przez człowieka, który powinien być dla nich ostoją bezpieczeństwa, przykładem do naśladowania, gwarancją bezwarunkowej miłości. Na własne oczy widzimy też bezradność procedur, które mają pomagać osobom pokrzywdzonym przemocą, a w praktyce.. są tylko lakonicznymi założeniami, klarownymi przepisami prawa, teorią, która w zderzeniu z rzeczywistością niejednokrotnie niestety przegr...

"W 2019 roku odnotowano ponad piętnaście tysięcy zaginięć. O trzy tysiące mniej niż rok wcześniej, ale wciąż sporo. Ludzie nadal znikali. Każdego dnia. Starsi, młodsi, że strachu przed codziennością, z szaleństwa lub demencji."
Przełom zimy i wiosny przynosi stopniowe ocieplenie i roztopy. Pod topniejącym śniegiem, można dostrzec to co, pozostawało ukryte. Ewelina wybiera się na poszukiwania zaginionego pluszaka córki, jednak spacer wśród wąwozów kończy się odkryciem ciała topielca. Śledztwo utrudnia nie tylko szarobura chlapa, ale także brak identyfikacji ofiary. Kim jest tajemniczy mężczyzna? Czy możliwe jest, że nikt nie zgłosił zaginięcia? Okazuje się, że długo wyczekiwana odwilż odkryje jeszcze wiele mrocznych sekretów...
Postać Eweliny Zawadzkiej poznałam i polubiłam podczas lektury Burzy. Już wtedy zrobiła na mnie duże wrażenie, więc z ciekawością wyczekiwałam jej dalszych losów. Niezłomna właścicielka zakładu pogrzebowego imponuje pełnym szacunku podejściem do pracy i wielkim sercem.
Autorka wykreowała wyraziste portrety bohaterów, małomiasteczkowy klimat i nieoczywistą fabułę, od której nie sposób się oderwać. Angażująca, kryminalna zagadka przetykana jest skomplikowaną i trudną historią maltretowanej przez męża kobiety. Przemoc domowa pozostawia trwały ślad w psychice ofiary, co może prowadzić do strasznych konsekwencji. To nie jest prosta opowieść, znajdziemy tu sporo bólu rozpaczy cierpienia, a także niezrozumienia. I właśnie te fragmenty, trafiał...

Wracamy do Młynar i przygód Eweliny Zawadzkiej.
Pisałam już wam w poprzednich recenzjach, że bardzo lubię tę postać, a przede wszystkim podziwiam ją za profesje w jakiej obsadziła ją autorka. Dla tych którzy nie czytali poprzednich recenzji lub nie mieli okazji jeszcze przeczytać książki przypominam - Ewelina prowadzi własny zakład pogrzebowy. Silna, zawzięta kobietka, która sama wychowywała córkę. Teraz w końcu zaczyna się wszystko układać i przed Eweliną wyczekiwane szczęście. Planują z Olkiem ślub, interes się kręci z tatą Karolci powoli konflikt cichnie. I wszystko było by pięknie gdyby nie odwilż która przynosi kolejne ciało, a wszystko wskazuje na to, że to morderstwo.

Cieszę się, że mogłam wrócić do Młynar. Polubiłam tę mieścinę i jej mieszkańców. Autorka jak zawsze trzyma w napięciu. Lekkim stylem językowym pięści czytelnicze zmysły. Przez lekturę się przelatuje błyskawicznie. Bohaterowie wykreowani świetnie, uwielbiam każdego. Coś co podobało mi się najbardziej to fakt iż pani Zuzanna porusza w książce bardzo ważny temat przemocy domowej. Do tego tematu lekko wprowadziła nas w poprzednim tomie w postaci Marzeny Tolak. Teraz pokazuje nam dogłębnie jaki dramat potrafi się rozgrywać w czterech ścianach i jak ludzi potrafią umyślnie zamykać na to oczy wiedząc co się dzieje np u sąsiada. Czas by ruszyło nas pospolite sumienie i byśmy reagowali tam gdzie dzieje się krzywda i nie przechodzili obojętnie.
Zakończenie zaskakujące. Te go się nie spodziewał...

Pewna pani Ewelina Zawadzka wlasciecielka zakladu pogrzebowego. Powinna byc normalna osoba ale tak nie jest imaja sie jej zakrecone systuacje.

Mlynarowo. To tu mieszka nasza wlascicielka zakladu. I tu w wiosenny poranek wybiera sie na spacer.
Gdzie przez przypadek trafia na cialo topielca, i tu sie zaczyna .

Ustalenie tozsamosc topielca jest dla policji utrudnione ze wzgledu na rozklad ciala.

Czy topielec zostal zabity czy to samobojstwo ?
Scenariusze moge byc rozne .
Ale wawazy w Mlynarowie nie jedna tajemnice skrywaja.
Tak jakby to miejsce miala magnez na zle rzeczy i sytuaje.

Czy w tej miejscowosci wyjda na jaw inne rzeczy ktore powinny byc zapomniane?
Jakie sekrety skrywaja tutejsze wawazy a przede wszystkim mieszkancy ?

@proszynski_wydawnictwo @z_gajewska_autorka #wydawnictwoprószyńskiiska #zuzannagajewska #odwilż