Opinia na temat książki Oliwkowy labirynt
Przeczytane
Chyba trzeba być szalonym, żeby pokochać głównego bohatera, tego szalonego głupka. No to jestem szalona.
Takie to głupie i bezsensowne, że aż urocze. Jeśli nawet historia nie jest jakoś szczególnie wyjątkowa, to zachwyca mnie sposób opowiadania, dziwaczny styl i kunsztowny język, którego potokiem zalewa mnie autor.
Do tego całkiem niezła intryga i humorystycznie podana Barcelona i jej mieszkańcy sprzed 40 lat. No i główny bohater: szalony, nieobliczalny, nietuzinkowy. Ze specyficznym umysłem i systemem wartości. Mógłby się tylko ciut ogarnąć, umyć i uczesać, bo troszkę od niego zalatuje.
Patrzę sobie na negatywne opinie i nawet rozumiem tych, którym się nie podoba. Dla mnie „Oliwkowy labirynt” to świetna zabawa, takie mam specyficzne poczucie humoru.
Takie to głupie i bezsensowne, że aż urocze. Jeśli nawet historia nie jest jakoś szczególnie wyjątkowa, to zachwyca mnie sposób opowiadania, dziwaczny styl i kunsztowny język, którego potokiem zalewa mnie autor.
Do tego całkiem niezła intryga i humorystycznie podana Barcelona i jej mieszkańcy sprzed 40 lat. No i główny bohater: szalony, nieobliczalny, nietuzinkowy. Ze specyficznym umysłem i systemem wartości. Mógłby się tylko ciut ogarnąć, umyć i uczesać, bo troszkę od niego zalatuje.
Patrzę sobie na negatywne opinie i nawet rozumiem tych, którym się nie podoba. Dla mnie „Oliwkowy labirynt” to świetna zabawa, takie mam specyficzne poczucie humoru.
Ocena:
Data przeczytania: 2017-09-07
× 2
Polub, jeżeli spodobała Ci się ta opinia!
/09115442-4af2-400e-a8b8-9b70d4e3e832/n/oliwkowy-labirynt)
4 wydania
Oliwkowy labirynt
Eduardo Mendoza
7.5/10
Cykl:
Damski fryzjer, tom 2
10 lat detektywistycznej serii Mendozy w Polsce! Dlaczego zwyczajny damski fryzjer nieoczekiwanie staje się obiektem zainteresowania hiszpańskich służb specjalnych? Dlaczego to właśnie jemu pewien mi...
Komentarze
Pozostałe opinie
Autor swoją twórczość określa mianem literackiego pijaństwa bądź powieściowego chuligaństwa. Tutaj zgadzam się całkowicie. Bohaterem jest …. w sumie trudno określić, bo nawet nie poznajemy jego imieni...
@sandrajasona
Nie jest to wielka literatura. Ale nieco montpajtonowskie poczucie humoru i przypałowość głównego bohatera naprawde ujmujące. Zabawna, smieszna i odprężająca lektura.
@aceed
