Operacja

Powiedziano ci, że potrzebujesz operacji na otwartym sercu. Po przejściu przez wiele fizycznych cierpień i po wielu nocach straconych na psychicznych zmaganiach, zdecydowałeś się na chirurga, który będzie operował twoje serce. Przeszukałeś internet i poprosiłeś znajomych o rekomendacje. Decyzja została podjęta, a twoja staranność się opłaciła. Jesteś zadowolony z dokonanego wyboru. Albo tak ci się wydaje.

Po nieprzespanej nocy czekasz, aż chirurg spotka się z tobą w poczekalni, zanim cię uśpi. Nagle przychodzi ci do głowy pewna myśl. Kim naprawdę jest mój chirurg? Czy jest dobrym człowiekiem? Jak traktuje swoją żonę? Czy jest dobrym rodzicem? Czy w jego rodzinie bądź otoczeniu rozgrywa się jakiś dramat, który mógłby wpłynąć na podejmowane przez niego decyzje? A co z możliwością, że jego żona właśnie powiedziała mu, że odchodzi, a on jest zaskoczony? A co z tym, że właśnie dowiedział się od lekarza, że jego prześwietlenie klatki piersiowej wykazało guza i teraz on, chirurg, będzie potrzebował biopsji?

Ale potem przypominasz sobie swoją przyjaciółkę, pielęgniarkę na sali operacyjnej, opowiadającą ci te wszystkie historie o dramatach i rzeczach, które dzieją się podczas operacji. Czy on krzyczy? Przeklina? Rzuca narzędziami? Jeśli tak, to czy takie zachowanie wpłynie na wyniki twojej operacji?

W końcu przed zabiegiem przychodzi chirurg, uśmiecha się i zadaje wiele pytań. Wygląda dobrze, brzmi pewnie i czujesz ulgę. Ale nadal...

Jak bardzo chciałbyś być muchą na nieskazitelnie czystej ścianie sali operacyjnej i obserwować, jak twój lekarz radzi sobie z ewentualną burzą!
Jeśli zastanawiasz się, co dzieje się na sali operacyjnej po tym, jak cię uśpią, ta historia jest dla ciebie.