Opowieść wtajemniczonego

Może tego nie widać, ale książka jest całkiem sporej objętości. Dodatkowo jest nieco większa od innych pozycji. Wewnątrz druczek jest nieco mniejszy, aczkolwiek wcale nie przeszkadza to w czytaniu. I pierwszą rzeczą, która każdemu od razu rzuci się w oczy jest styl, jakim jest napisana. Nie jest ani wyniosły, ani prosty, ani ozdobnikowy. To bardziej rozmowa między książką a nami, kiedy to nie opowiada o tym, co w danej chwili robi, tylko skupia się na rzeczach oczywistych, zwyczajnych. Zwraca się d nas jak do kolegi, którego dawno nie widzieliśmy. Oddaje taki przyjacielski klimat, który sam zaprasza do czytania. Gdybyście czegokolwiek z tej książki nie zrozumieli, czy słownictwa, czy też przypisu autora, to na dole strony zawsze znajdziecie jego wytłumaczenie. Również spisane stylem przyjacielskim, zwracającym się bezpośrednio do nas:-) To bardzo miła powieść, która sprawia, że jesteśmy docenieni przez pisarza. On wie, że się ją czyta i nigdy o tym nie zapomina. W ogóle sama fabuła powstała z powodu śmierci Christophera Hitchensa, który był najbliższym przyjacielem autora. To właśnie tak dobra relacja między nimi sprawiła, że autor postanowił ją uwiecznić, by pamięć po nim pozostała wieczna. Czuć tutaj tą sympatię i taki sentyment do tych dawniejszych dni. Przeczytamy tutaj o ich wspólnej pracy zawodowej, wielu plotkach ze świata literatury, które zresztą warto poznać. Już one same sprawiły, że na wiele rzeczy spojrzałam inaczej. Bardzo fajnie się czytało o samych perype...