Opowieści z trzepaka

Przyznam, że z wielką przyjemnością przeczytałam tę książkę i odbyłam jakby cudowną podróż w przeszłość. Zresztą nie tylko ja, w połowie lektury dołączył do mnie mąż, więc wróciliśmy raz jeszcze do samego początku. No, a po południu, gdy pojawiły się wnuki w naszym domu, ponownie zaczęliśmy przeglądanie kartek tej książki. Tak właściwie początkowo to kupiłam ją z myślą o dzieciach, lecz stwierdziłam, że zostawię ją sobie. Przecież dzieci mogą z niej korzystać gdy tylko będą chciały...
"Opowieści z trzepaka" to jakby album przeznaczony do oglądania i czytania z dziećmi i wnukami. Bardzo pięknie wydana książka, w twardej oprawie, zszyte kartki, więc się nie rozleci, nawet podczas wielokrotnego użytkowania nawet przez młodsze dzieci. Już kolorowa okładka przyciąga wzrok a w środku również barwnie i wesoło. Zresztą ja nie do końca uważam, że czasy PRL-u były tylko szare. Moje dziecięce wspomnienia z lat sześćdziesiątych i siedemdziesiątych pamiętam jako beztrosko i radośnie spędzony czas a poza tym uważam, że kolorów nam (dzieciom) nie brakowało.
Przeglądanie wspomnień autorki przeplataliśmy z mężem swoimi przeżytymi chwilami z tamtych minionych lat i wyszło nam popołudnie pełne wspomnień, bo nasze dzieci również dodawały swoje wspomnienia z lat osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych. Nawet był pomysł na ponowny przegląd albumów rodzinnych, ale odłożyliśmy to na ferie.

Absolutna rewelacja! Ile w tej książce cudownych wspomnień! Pięknie wydana, pełna zdjęć, ciekawa. Przeczytałam całą naraz w jeden wieczór, a już kolejnego dnia zaczęłam czytać drugi raz, tym razem moim dzieciom. Moi chłopcy są oczarowani opisanym w książce czasem mojego dzieciństwa. Bardzo się cieszę, że taka książka powstała i daje nam dorosłym okazję do tego, aby z nostalgią powspominać czasy dzieciństwa, a naszym dzieciom tworzy możliwość poznania świata, który już przeminął.