Otchłanie

Każdy człowiek ma swoją otchłań.
Przepaść której się boi, walczy z nią i stara się obejść z każdej strony, jednocześnie jej nie rozumiejąc i stopniowo przy nawarstwianiu się problemów, spada powoli w dół..

Pilar Quintana w swojej kolejnej prozie zmusza do refleksji i stawia czytelnika przed obserwacją rozwijającej się trudnej relacji między rodziną.

Dziecko jako obserwator, przepełnione ciekawością i nieznajomością nowych sytuacji musi odgadywać nieznane odczucia i wrażenia jakie mają wpływ na jego osobę. Kiedy to wkraczając w okres dojrzewania zaczynają się trudne okoliczności, a dochodzące do tego problemy bez wyjaśnień w małżeństwie rodziców sprawiają, że dziecko ma wtedy zupełnie inne spostrzeżenia.

Dziecięca psychika, relacje rodzinne, problemy i nieobecność to część budująca podstawę tej krótkiej powieści. Mimo swoich niewielkich gabarytów ukazuje jak samotność i stopniowe problemy odbijają się na wszystkich, w głównej mierze na dziecku..

Kolejna książka autorki z psychologicznym podejściem zmusza do licznych przemyśleń wywołując smutek i ukazując rzeczywiste problemy międzyludzkie.

„Chciałam jeszcze raz spotkać się z otchłanią, poczuć w brzuchu rozkosz i strach, pragnienie skoku i ucieczki”.

Kolumbia.
Lata 90.

Ośmioletnia Claudia jest jedyną córka swoich rodziców. Rezolutną i niezwykle spostrzegawczą dziewczynką, która z ogromną czujnością obserwuje otaczający ją świat. A ten świat, to w szczególności jej rodzice. Piękna i ukochana mama Claudia – jej imienniczka. Kobieta, która stanowi centrum życia małej dziewczynki. Zawsze jest w domu. Potrafi zorganizować sobie czas. Kocha rośliny i swój dom wypełnia nimi po brzegi. Oprócz dbaniem o nie, gotuje i czyta rozrywkowe magazyny.. leży i pachnie.

Z ojcem Claudię łączą dużo chłodniejsze relacje. Mężczyzna mając za zadanie zapewnienie bytu swojej rodzinie nieustannie pogrążony jest na pracy.

Claudia ma swoje życiowe pewniki. Ciąg zdarzeń sprawia jednak, że zostają po nich zgliszcza..

Okazuje, się że łączący jej rodziców węzeł małżeński z czasem się nieco rozluźnił. Dużo ich dzieli, a mało łączy. Nikt nie jest idealny. Każdy ma swoje „otchłanie”. Zdezorientowana dziewczynka za wszelką cenę pragnie, by jej świat wrócił do równowagi. Ciężko jej zrozumieć, że już nic nie będzie jak dawniej.. ale nie poddaje się.

„(…) na zgliszczach pewników, w środku niegdyś pustym jak łodyżka cebuli, kołysał się lęk (..)”.

Claudia z niepokojem zauważa, że rośliny są dla jej matki jak odrodzeni bliscy, których „wskrzesiła” w swojej głowie zanurzonej w mroku. ...

„Otchłanie” to kolejna genialna powieść Quintany Pilar. Tym razem autorka rzuca światło na niezdrową relację pomiędzy matką, a córką, gdzie to matka przyjmuje rolę dziecka…

Jestem pod ogromnym wrażeniem jak Autorka na niewielkiej ilości stron potrafi zamknąć kwintesencję tego co najważniejsze. Tutaj nie ma zbędnych opisów i zbędnego przeciągania. Każda strona zapełniona jest wartościowym przekazem, który trafia prosto do serca czytelnika.

Książka ta potrafi poruszyć najgłębiej skrywane emocje i wzruszyć czytelnika do łez. Do tej pory nigdy nie czytałam książki, w której autor tak realnie opisałby dziecięcą samotność. Dzięki Autorce jesteśmy w stanie odczuć samotność, ale i bolączki ośmioletniej Claudii, której przyszło się zmierzyć z okrutną rzeczywistością. Została postawiona przed problemami dorosłych, których nie tylko nie rozumie, ale przede wszystkim wcale nie powinny one jej dotyczyć.

Autorka bardzo trafnie opisuje jak trudno jest dorastać w tak dysfunkcyjnym otoczeniu, gdzie matka nie radzi sobie z własnym życiem, a nieobecny ojciec skupiony na pracy i problemach małżeńskich tylko pogłębia ból małej dziewczynki. Strona za stroną przyglądamy się jak na psychice Claudii postają szramy, które odbiją się na jej dorosłym życiu i podłożu emocjonalnym.

Pilar w dość oryginalny i nawet można powiedzieć wyjątkowy sposób ukazuje nam konsekwencje traum rodzinnych, które mog...

Claudia to ośmioletnia dziewczynka wychowywana w pełnej i na pozór szczęśliwej rodzinie. Matka stara się stworzyć dla niej lepszy dom, niż ona sama miała i dać jej więcej matczynej miłości, niż ona dostała od swojej rodzicielki. Dla dziewczynki matka jest całym światem. Ten świat zaczyna się kruszyć w momencie, kiedy kobieta wikła się w zakazaną relację z mężczyzną. Kiedy prawda wychodzi na jaw, matka Claudii pogrąża się w smutku, depresji, osamotnieniu, płacząc i spędzając w łóżku całe dnie, a przez to poświęcając córce coraz mniej czasu. Czy tę rodzinę da się jeszcze posklejać?

Historia opowiadana jest z perspektywy ośmiolatki wychowującej się w Kolumbii lat 90. Claudia stopniowo wraz z pogrążaniem się ma matki, zaczyna czuć strach i niepewność. Wmawianie jej, że matka choruje na kaszel sienny, w pewnym momencie zaczyna tracić na wiarygodności, a dziewczynka pozostawiona ze swoimi przemyśleniami coraz wyraźniej dostrzega moment, który wszystko zmienił i doprowadził jej rodzinę do schyłku rozpadu.

Claudia obarczona historiami matki o nagłych śmierciach mniej lub bardziej znanych osób, zaczyna bać się o swoją rodzinę. O ojca, który długo nie wraca z pracy i o mamę, która już za długo choruje na katar sienny. Autorka zobrazowała portret rodziny dysfunkcyjnej, w której na pozór nic złego się nie dzieje, ale pod płaszczykiem zamożności i sztucznych uśmiechów skrywa się ból, samotność i nieświadomie zrzucaną odpowiedzialnoś...

Czytaliście kiedyś książkę, przy której od pierwszej do ostatniej strony odczuwaliście smutek, zadumę, nostalgię, momentami nawet pustkę?

Ostatnio na mojej czytelniczej drodze stanęła właśnie ona, historia o otchłaniach, które mają wiele znaczeń… a wybrzmiewa z tęsknotą, melancholijnie, ale też jest pełna fascynacji nieznanego świata. Świata osób dorosłych, który jest trudny, jest pełny szarości, destrukcji, niedostępności…

Claudia, młoda dziewczyna obserwuje świat, świat, który powinien być jej inspiracją, a to co widzi wcale nie jest tak kolorowe i piękne… bo czy takim może być rozpad małżeństwa rodziców, matka, która zatraca się w pewnego rodzaju obłędzie, czy cierpienie, które głośno wybrzmiewa…

To książka, w której znalazłam ogrom cytatów tak bardzo uderzających, tak smutnych i posępnych. Gdybym ja usłyszała takie słowa, nie wiem czy bym się pozbierała… „- Kolejna ciąża? Kolejny poród? Kolejne ryczące niemowlę? Naprawdę? Nie wystarczy, że ty zrujnowałaś mi ciało?”

Tu każdy bohater nie może odnaleźć szczęścia, tu każdy z nich walczy z codziennością, nawet ci najmłodsi, a najsmutniejszy w tym wszystkim jest brak miłości rodzica, brak wsparcia, zaangażowania i zainteresowania…
„ … poprosiłam i wytłumaczyłam wszystko szczegółowo, ale mama nie zrozumiała, bo nie chciała. Bo nic jej nie obchodzi, ani ja, ani moje zadanie domowe, tylko jej czasopisma i łóżko.”

To była ciekawa, intrygująca wyprawa, ale nigdy nie chciałabym si...

Pilar Quintana znów zachwyca! Tym razem czyni to za pomocą dosadnej, wielowarstwowej historii będącej studium samotności dziecka, która mocno zapada w pamięć.
O ile w poprzedniej powieści mieliśmy cierpienie z powodu braku potomstwa, tak tu rolę całkowicie się zamieniają. Choć przyznać trzeba cierpi tu każdy z bohaterów

Ta wymowna i naturalistyczna opowieść kieruje naszą uwagę na problem macierzyństwa, spowitego w oparach matczynej depresji. Dziecko dostrzega o wiele więcej, aniżeli myślą rodzice, a swoje spostrzeżenia analizuje w samotności. To historia trudnych pytań i niełatwych odpowiedzi. Brakuje tu zdrowych relacji opartych na uczuciach, a w zachowaniach bohaterów obserwujemy pewien marazm, monotonię. Wciąż nieobecny i milczący ojciec oraz matka rozczytująca się w kolorowych pismach i zaglądającą do kieliszka traktują swoje dziecko niczym piłeczkę do ping ponga. Nie ma tu drastycznych scen, jak w poprzedniej powieści, ale autorka i tak znakomicie zagrała na emocjach. Doskonale ukazała studium samotności dziecka, której ciekawość świata coraz bardziej zostaje zastąpiona przez obojętność rodziców.

Poza tym wciąż poruszamy się tu w tematyce śmierci, matka co rusz serwuje córce opowieści o samobójstwach, zauważmy również co dzieje się z lalką dziewczynki.

Do sięgnięcia po ten tytuł niech zachęcą Was barwne i obrazowe opisy kolumbijskiej przyrody, miejscami nieco mroczne, doskonale współgrające z uczuciami bohaterów, potęgujące niepokój, k...