Pan Samochodzik i człowiek z ufo

Zyciorys Teresy "Urodziła się w Paryżu z niewiadomego ojca i nieznanej matki. (...) Miała czternaście lat, gdy zwrócono uwagę na jej przedziwne zdolności. Przede wszystkim potrafiła z zawiązanymi oczami rozróżniać barwy przedmiotów. Wystarczyło, że położyła dłonie na kolorowych kartkach, a nieomylnie, z oczami zaklejonymi plastrem, potrafiła określić, która kartka jakiej jest barwy. Posiadała więc zdolność widzenia, jak to się dziś nazywa, dermooptycznego. Zainteresował się nią pewien psychotronik zajmujący się parapsychologią i odkrył, że Teresa ma także zdolności telepatyczne - potrafi odbierać sygnały i rozkazy nadawane myślą przez osobę znajdującą się w innym pokoju, a nawet w innym mieście. (...) Poprzez odpowiednie ćwiczenia Teresa wydoskonalała swoje niezwykłe zdolności. Umiała, na przykład, odczytywać list nie rozrywając koperty, po prostu palcami wyczuwała kształty liter. I kto wie, jak potoczyłyby się jej dalsze losy, gdyby nie spotkała człowieka opętanego żądzą pieniędzy. Był młody, przystojny. Teresa zakochała się w nim swą pierwszą wielką miłością. A on postanowił jej talenty wykorzystać do zarabiania pieniędzy. Wraz z grupą magików Teresa zaczęła objeżdżać miasta wielu krajów. Zarabiała świetnie, bo też jej „numer” z odczytywaniem listu przez kopertę budził wielką sensację. Tylko że, jak to się później okazało, zdolności Teresy nie zawsze się przejawiały. Niekiedy, gdy była w złym nastroju lub zmęczona, traciła je zupełnie, a ponieważ występy musiały się odbywać...

Z bólem serca oceniam ostatni oryginalny tom Pana Samochodzika na tak niską ocenę. Za pierwszym razem w ogóle przez niego nie przebrnęłam, za drugim jakoś się udało, ale z premedytacją nie przeczytałam jej ponownie ani razu, aż do dziś. Niestety, nawet naście lat, które minęły od pierwszej lektury, nic nie zmieniły w mojej ocenie. To zupełnie nie mój klimat.

Ralf Dawson czyli człowiek z UFO, który miał przybyć z 8975, to chyba najbardziej pokręcony współpracownik pana Tomasza, jaki przewinął się przez tę serię. Bigos pogrążający się w letargu, z którego najskuteczniej budził go zapach jajecznicy, to przy nim pikuś.

Poza tym przewinęli się jeszcze don Stefano, don Casanoova, don Gabriel... tylko tajemniczego don Pedra, szpiega z krainy deszczowców brakowało, carrrrramba! A nie, don Pedro też był, chociaż nie szpieg. I jeszcze Robin, przypominający bogina z Harrego Pottera, który zmienia się w coś, czego najbardziej się boisz. Może J.K. Rowling czytała "Pana Samochodzika i człowieka z UFO" i zainspirowała się Robinem? :)

Przyszłość, przeszłość, teraźniejszość - pogubić się było można. A gdzie wyścigi wehikułem, stare plany i schowki pełne skarbów? Dla mnie pierwsze siedem tomów stanowi najwspanialsze wspomnienie z dzieciństwa i niech tak zostanie na zawsze.

Jestem nią bardzo zawiedziona. W porównaniu do poprzednich bardzo dobrych i udanych na mój gust części, ta była słaba. Za dużo faktów historycznych, a za mało akcji w stosunku do całości.

Książka najbardziej tajemnicza, ze wszystkich Samochodzików. Czytało się świetnie. Pochłonęłam ją dosłownie w chwilkę. Pełno zawikłań i niewyjaśnionych zjawisk! Polecam!

Ta opowieśc podobała mi się najbardziej ze wszystkich. Może dla tego, że w pewnym sensie wyjaśniała pochodzenie tytułowgo UFO? Byc może,polecam

Książka trochę się różniła od pozostałych części, była bardziej tajemnicza i trochę hm, nadprzyrodzona? Ale i tak bardzo mi się podobała ;)

Najlepsza ze wszystkich z serii. I pamiętam, gdy czytałam, zawsze zastanawiałam się: prawda czy iluzja, jak to naprawdę było...

Mi z kolei podobała się najmniej z dotychczas przeczytanych "samochodzików". Zbyt dziwaczna.

Wspaniała.

fajna