Pięć lat z życia Dannie Kohan

Gdzie widzicie siebie za pięć lat? Czy macie na tyle rozwiniętą osbowość, aby przewidzieć swoją przyszłość i swoje miejsce? Będziec ie na tyle odważni, aby okreśłic już diś swoją przyszlosć? Dla mnie osobiście to pytanie jest trudne. Jeszcze zawodowo coś mogłabym Wam opowiedzieć. Jednakże w życiu prywatnym? Cóż, trudno snuć plany, gdy życie ma swoje …

Dannie Kohan wie, co chciałaby robić za pięć lat. Ma ułożony scenariusz życia i zamierza budować odpowiednie szczeble na swojej życiowej drabinie, aby za pięć lat zrealizować ustalone cele. W dniu, w którym zaczynają krystalizować się jej marzenia, zaczyna się urzeczywistniać jej piękny życiowy plan. Dannie zasypia i budzi się pięć lat później – w innym mieszkaniu, z innym mężczyzną i z innym pierścionkiem na palcu. Wszystko jest inne, nie takie, jakie było przed drzemką. Kiedy Dannie ponownie budzi się w swojej teraźniejszości, nie wie, co się wydarzyło. Przeżywa chwile niepewności – czy to był tylko sen? Ale dlaczego, aż tak realistyczny? Cała akcja nabiera rozpędu, kiedy spotyka swojego „narzeczonego z przyszłości”, jej życie przyspiesza, bo Dannie za wszelką cenę chce zmienić przyszłość…

„Pięć lat z życia Dannie Kohan” intryguje od pierwszej strony. Uwielbiam takie książki, które mnie porywają, trzymają w niepewności i w oczekiwaniu na to, co się wydarzy. Pospiesznie dążyłam do finału, aby przekonać się, czy moje przypuszczenia co do przyszłości Dannie są trafne. Lecz z każdą stro...

Ostatnio między kryminałami, wpadają mi książki lekkie, przyjemne, nostalgiczne i niekiedy mega wzruszające, chwytające za serce…
Oczarowała mnie ta książka. Kupiła mnie klimatem, fabułą, bohaterami i wielką przyjaźnią. Mimo zakończenia, którego się nie spodziewałam, mimo, że podczas czytania poczułam odrobine smutku. Bardzo przyjemny styl, prosty w odbiorze. Przyjemny. Jak na powieść obyczajową zawiera niewiele opisów, tyle ile trzeba do przedstawienia tej historii.

„Pięć lat z życia Dannie Kohan” @rebecca_serle powieść obyczajowa, która ukazała się nakładem @czwartastrona

„Pięć minut. Tyle potrzeba, by zakochać się w tej historii”.

Zgadzam się w zupełności. Ale cóż to była za historia?! Wyobrażacie sobie, że najważniejszego dla Was dnia, padacie ze zmęczenia i nagle budzicie się pięć lat później?
Dołóżmy do tego miłosne uniesienia z nieznajomym mężczyzną, tak, też sobie tego nie wyobrażam i byłabym równie zszokowana i zagubiona jak nasza bohaterka!
Zwłaszcza, że Dannie ma idealnie zaplanowany nie tylko rytm dnia, ma zaplanowane całe życie, w którym nie ma miejsca na jakiekolwiek ustępstwa, a już na pewno nie na tak absurdalne sytuacje!

To tylko sen. Szalenie realistyczny sen. Czy to wizja przyszłości? Czy podświadomie wie, że jej obecny partner nie sprawdzi się w dalszym życiu? Dannie stara wrócić się do codziennego, poukładanego życia. Myślami jednak wraca do swojego snu i mężczyzny o imieniu Aaron, który bezkarnie wkrad...

Pięć minut.
Tyle trzeba by zakochać się w tej historii.
Tak piszą na okładce i powiem Wam, że nie kłamią.
Jest to moje drugie spotkanie z autorką. Po książce "Moja lista gości", która była świetna, byłam ciekawa czy ta też skradnie moje serce.
Dannie żyje według ściśle ułożonego planu.
Wie dokładnie ile zajmuje jej poranny makijaż, prysznic, mycie włosów.
Uważa, że związek powinien trwać dwadzieścia cztery miesiące zanim para ze sobą zamieszka, a ślub to tylko mając trzydzieści lat.
15 grudnia 2020 roku.
Dannie po udanej rozmowie o pracę w wymarzonej kancelarii spotyka się ze swoim chłopakiem na kolacji, która przeradza się w romantyczne zaręczyny.
Wszystko jest cudowne do momentu, aż Dannie zasypia i budzi się w 2025 roku, w innym mieszkaniu, innym pierścionkiem i innym mężczyźnie u boku.
Po godzinie budzi się ponownie...
Pytanie gdzie i kiedy? Czego była świadkiem? Czy można uciec przed przeznaczeniem?
Początkowo mamy wrażenie, że to powieść jakich wiele. Nic bardziej mylnego z każdą kolejną stroną robi się coraz ciekawiej. Nasza bohaterka próbuje zmienić teraźniejszość, aby nie dopuścić do tego co stanie się za pięć lat. Czy jej się uda? To książka ukazująca jak wielką siłę może mieć przyjaźń i jak bardzo boli strata.
Tak naprawdę nie warto za bardzo planować każdego kroku, warto żyć i cieszyć się każdym dniem.
Autorka wywołuje tyle różnych emocji w czytelniku, że nie ma czasu na nudę. Historię śledzimy z wypieka...

Za młodu przeżywałam niemałą fascynację wizjami, słyszeniem myśli i innymi takimi niecodziennymi zjawiskami. Najlepiej takimi, których nie da się do końca wyjaśnić. Także śmiesznie wyszło, bo 𝘗𝘪𝘦̨𝘤́ 𝘭𝘢𝘵 𝘻 𝘻̇𝘺𝘤𝘪𝘢 𝘋𝘢𝘯𝘯𝘪𝘦 𝘒𝘰𝘩𝘢𝘯 okazało się małym #czytamwracam. Dlaczego? Bo taż Dannie właśnie ma wizję. Zasypia w starym życiu i na dosłownie godzinę budzi się w nowym. Gdy wraca do swojego świata, robi wszystko, żeby nie dopuścić do wystartowania biegu zdarzeń, który zepchnie jej życiowe plany w niwecz.

To jest comfort read. Nie zastanawiałam się nad zaznaczeniem cytatów, nad emocjami bohaterów, po prostu czytałam. Wzrok leciał dalej, strona za stroną, bo byłam ciekawa, co się wydarzy w kolejnym rozdziale. Co trzeba tej książce przyznać, to fakt, że czyta się ją bez mrugnięcia okiem. Przyjemnie i szybciutko. Gdyby nie zmęczenie i brak czasu, zapewne zostałaby dokończona w jeden dzień.

Styl życia Dannie jest daleki od mojej codzienności. Byłam pod wrażeniem jej umiejętności panowania nad sytuacją (niemal każdą, w jakiej się znalazła). A jej najlepsza przyjaciółka - Bella, była taką najlepszą przyjaciółką, jaką każdy chciałby mieć. Nie dałoby się jej nie kochać. Z ich partnerami jest dużo większe zamieszanie, ale o tym już musicie przekonać się sami.

Potrzeba mi czasem takiego przerywnika. Żeby się za dużo nie zastanawiać. Żeby gdzieś zgubić codzienne rozmyślania i zmartwi...

"Pięć minut. Tyle potrzeba, by zakochać się w tej historii'".

Potwierdzam.

"Pięć lat z życia Dannie Kohan" to powieść, która pomimo bardzo ngatywnej opinii, która początkowo mnie przeraziła, bardzo mi się spodobała. Choć początkowo wydawało mi się, że to nie moje klimaty i dość ostrożnie podeszłam do całości, to naprawdę się myliłam.
Fabuła, w której to bohaterka przenosi się w czasie trochę mnie zniechęcała i ogólnie czułam się jakbym czytała coś w stylu "powrotu do przeszłości" XD, ale ostatecznie doszłam do wniosku, że niepotrzebnie się bałam. Autorka ma bardzo lekkie pióro, a stworzona przez nią historia bardzo przypadła mi do gustu i spokojnie mogę rzec, że te pięć minut, które są z cytatu na samej górze, to zbyt długo. Ja w tej historii zakochałam się w chwilę.
Fakt, początkowo bohaterowie wydawali mi się niewyraźni i odrobinę niedopracowani, ale koniec końców bardzo się z nimi polubiłam.

Dla mnie była to niesamowita podróż, a książkę będę wspominać z uśmiechem na ustach. Polecam po nią sięgnąć i przekonać się na własnej skórze ;)