Opinia na temat książki Pięćdziesiąt twarzy Greya

Stylistycznie to jest groza i czytanie w oryginale pomaga tylko trochę (w takich przypadkach jak ten nieszczęsny Barnaba), niektóre wstawki, mnóstwo powtórzeń oraz "lokowań produktu" wywołuje ból zębów, już pomijając wątpliwy realizm, a i ten seks na okrągło szybko się przejada. Na wzmianki o eklektycznym (a raczej przeciętnym) muzycznym guście pana Greya albo oczytaniu Any, które nie przebija przez treść, trudno się powstrzymywać przed przewróceniem oczami. Pomimo tego, że jest to ciąg mało konkretnych wydarzeń, całkiem szybko się czyta. Co do podobieństw literackich - Grey to kopia Daemona z trylogii "Czarnych Kamieni" Bishop. Zastanawiam się czy ten motyw "sadystycznego i gniewnego boga seksu" stale się gdzieś przewija, czy może jednak była to inspiracja. Podsumowując - lektura na poziomie "Eragona" Paoliniego, czytadło, o ile czytelnik z samego początku zdoła się znieczulić na niskich lotów poziom operowania słowem i nie spodziewa się zbyt wiele. Mam tylko nadzieję, że nieczytające panie ta książka zainspiruje do stałego czytelnictwa. Czasami zaczyna się właśnie od takiej kiepskiej lektury, a przy niewyrobionym guście niewiele przeszkadza.