Piękna ciemność

Taki tam mieszaniec pop-kulturowy. Disturbia bez puenty. Miks ,,Calineczki'' z ,,Władcą Much'', ,,Kingsajzem'' oraz fairy tail bez bohaterów. Jest jak to dziecko, które znika z kadrów, by oddać niewinność, a zasiać niepokój, mrok i bestialstwo. Żadna bajeczka dla dzieci, prędzej dla młodzieży, o insurekcji przemocy i złowrogiej naturze, w której nie ma moralnych zwycięzców. Jestem tą pozycją rozczarowany, bo każdy chwali i znając życie będzie gościć na listach ,,Najlepsze komiksy 2018 r.'' - spieszę donieść, że na mojej karcie zabraknie utworu Fabiena. Doceniam warstwę wizualną, zabawę z tropami literackimi, znajomość ludzkiej odrazy, natomiast widziałem to tyle razy, nie tylko w filmach, lecz również w animacjach, że mam wrażenie, że kopiowanie po raz któryś razy z rzędu baśni Hansa Andersena trąci mimozą. Teraz każdy odwołuje się do dekonstrukcji i chce robić z niewinnych postaci morderców albo psychopatów z psychozą. Jak dla mnie, jest tego za dużo, a ,,Piękna ciemność'' kontynuuje tę tradycję, ale czy coś zmienia, dopowiada? Niekoniecznie.