Piękna panna Carson

Problem z "Panną Carson" polega na tym, że opis książki jest bardziej przejrzysty niż sama książka.
Być może dlatego, że jest to kolejna pozycja serii HRH, która w polskiej edycji straciła ca 1/3 pierwotnej objętości przycięta do wersji "economic". Bo kto zauważy. (ja?) Być może z tego właśnie powodu treść książki miejscami jest mętna i bezładna a wątki zdają się łączyć bez ładu i składu.
Jakby z książki usunięto jej fragmenty, składając ją jeszcze raz. Można tylko ubolewać, że zrobiono to tak topornie. Nie pomaga też tłumaczka, wzbogacając polski przekład o anglicyzmy, oraz- a jakże! - redaktor Ordęga, ozdabiając romans bukiecikiem własnych "kffiatków": Oceli pani życie, Odstraszał pan je?, podniósł spinkę do świata - by wymienić co bardziej widoczne Niezbyt dobrze się ten romans czyta. Dlatego względem "Pięknej panny Carson" mam mieszane uczucia.
Z jednej strony, to zajmująca, ciekawie pociągnięta powiastka o pannie w złotej klatce i kawalerze z ponurą przeszłością. Z drugiej - wątki fabuły sprawiają wrażenie namotanych na siebie luźno i trochę bezładnie. Tak trochę byle jak. Jednocześnie czułam przez skórę, że to dobry romans, oparty na solidnej i przemyślanej konstrukcji. Przeokropnie to było frustrujące. Dlatego w trakcie lektury zżymałam się i kręciłam nosem. Gdyż "Piękna panna Carson" choć robi nadzieje i wygląda co najmniej dobrze, z bliska jest nijaka i taka sobie. Uznajmy roboczo, że może być.