Piękne dzielnice

Powieść "Piękne dzielnice" jest druga, po "Bazylei", powieścią Louisa Aragona z cyklu "Świat rzeczywisty", poświęconego przemianom dokonujacym się w społeczenstwie fracuskim w XX wieku. Kolejne pozycje to "Pasażerowie z dyliżansu" i "Aurelian".
Akcja utworu rozpoczyna się w fikcyjnym, prowincjonalnym miasteczku Sérianne. Dominującą postacią lokalnego życia politycznego jest od lat doktor Barbentane, członek Partii Radykalnej, średni przedsiębiorca, wyznający paternalizm w swoich stosunkach z robotnikami. Planuje on, że jego pozycję odziedziczy pierwszy syn Edmund, studiujący w Paryżu medycynę, zaś młodszy Armand, wykonując wolny zawód, również dołączy do grona lokalnej klasy drobnych posiadaczy.
Pod wpływem własnych obserwacji, związanych z pojawieniem się w Sérianne działaczy socjalistycznych, jak i samobójstwem wykorzystanej przez jego ojca służącej, Armand zaczyna jednak interesować się - początkowo z mieszanymi uczuciami - losem robotników. Narastający konflikt z ojcem skłania go wreszcie do ucieczki z domu i przeniesienia się do Paryża, gdzie - nie uzyskawszy spodziewanej pomocy od brata, który wypędza go - Armand szybko wpada w całkowitą nędzę. Tymczasem Edmund, pragnąc przede wszystkim wieść łatwe i przyjemne życie, romansuje najpierw z panią Beurdeley, żoną dyrektora szpitala, w którym pracuje, a następnie z Carlottą, luksusową kurtyzaną i zarazem kochanką magnata przemysłowego Quesnela.
Za sprawą Carlotty Edmund zostaje hazardzistą, a następnie zostaje wplątany w zabójstwo pani Beurdeley. Nie trafia do więzienia dzięki wpływom Quesnela, który godzi się dzielić z nim Carlottę, a także wprowadzić młodzieńca do elit finansowych i politycznych - "twierdzy pięknych dzielnic". W tym samym czasie Armand podejmuje pracę w fabryce samochodów Wisnera, ostatecznemu uformowaniu ulega jego światopogląd socjalistyczny.