Opinia na temat książki Pierwszy grób po prawej

To zdecydowany wstęp. Długi, ale wstęp. Niby pewne sprawy fabularne kończą się, poznajemy tło i otoczenie, ale jeśli chodzi o to co najważniejsze, to dowiadujemy się niewiele. A na dodatek obawiam się, że część z tych rzeczy jest niedopowiedziana, a połowa pokazana nie do końca we właściwym świetle. Charley Davidson jest detektywem oraz Ponurym Żniwiarzem. Oprócz pracy zarobkowej obsługuje też duchy zmarłych, które z różnych powodów nie mogą odejść. Pomaga im, odnajduje ich morderców, pomaga w pozornym kontakcie z rodziną pozostawioną w szoku i smutku. Oprócz tego Charley mierzy się z zmysłowym przyjacielem, znanym z przeszłości, który nagle wdziera się w jej sny, sferę i łazienkę. W pewnym momencie zdaje sobie sprawę z tego, że to wdzieranie się miało miejsce od dawna, bardzo dawna, niemal od początku. Bardzo ciekawie jest poprowadzony ten wątek. Bardzo zmysłowo. Daje to nadzieję na coś pozytywnego. Pewnie dodatkowym atutem jest otaczająca Reyesa aura tajemniczości, mroku i czerni. Jego zafiksowanie na bohaterce. Niemal zbyt piękne, aby było prawdziwe. I jest też Garett. Lubię go, choć nie do końca wiem, czy na to zasługuje. Facet z całym bagażem potrzeb wzrokowo-cielesnych, ale szczery. I zainteresowany. Zobaczymy.
No i kto nie zakochał się w cytatach poprzedzających rozdziały.