Pieśń o starym żeglarzu

Według przesądu, zabicie albatrosa przez marynarza ściąga nieszczęście na cały statek. Coleridge stworzył rozbudowaną o nowe wątki i szczegóły opowieść o winie i karze. Ujął tę historię w formę średniowiecznej ballady, o wartkiej i barwnej narracji; zastosował kunsztowne rymy i archaizację językową. Utwór The Rime of the Ancient Mariner ukazał się w roku 1878 w tomie Lyrical Ballads, opublikowanym wspólnie z Williamem Worsworthem.

Istnieją trzy polskie przekłady ballady Coleridge’a : Jana Kasprowicza (Pieśń o starym żeglarzu, 1907, pierwodruk w „Chimerze”), Sławomira Kryńskiego (Rymy o Sędziwym Marynarzu, 1963) i Zbigniewa Kubiaka (Pieśń o Starym Żeglarzu, 1987). Przedstawiamy tu tłumaczenie Kasprowicza.

Samuel Taylor Coleridge (1772-1834) – angielski poeta, krytyk (m.in. odkrywczy interpretator Szekspira), eseista, tłumacz, filozof; prekursor romantyzmu, jeden z tzw. Poetów Jezior (wraz w Williamem Wordsworthem i Robertem Southeyem). Planował założyć w Ameryce Północnej kolonię opartą na ideach Rewolucji Francuskiej. Z powodu problemów osobistych (a zwłaszcza nałogu opiumowego) kilku najsłynniejszych dzieł nie dokończył (poematy Christabel i Kubla Chan); inne ważne utwory: ballada Rymy o sędziwym marynarzu, oda Przygnębienie i esej Świeckie kazania.